yalnız başıma böyle bir şey gelse uyandığımda 39 yaşımda olurum. muhtemelen o kadar sene yatmaktan yürümeyi unuturum. hoşlandığım biri varsa evlenmiştir mesela çoktan. hatta çocuğu da olmuştur. ne anaanne ne dede kalmamıştır belki de. hatta aileden birileri bile ölmüş olabilir. yanıma elimi öpmeye gelen iki çocuk görür derim ulan bunlar kim? abimin çocuklarıymış meğerse. kocaman 25 yaşında bi kız gelir derim bu kim; meğerse ilk doğan yeğenimmiş. bir gazete açıp okuyayım derim ülkede fiiuuu neleer neler değişmiş. cumhurbaşkanı değişmiş, fenerbahçe 20 yıl üst üste şampiyon olup şampiyonlar ligi şampiyonluğu yaşamış, robin van persie'nin oğlu bile fener formasıyla yaşlanmış... sokağa çıksam kimseler tanımaz. eski arkadaşlarımı bulmaya çalışırım çoğunu bulamam bulduklarım da tanımaz etmez.. tanıyan da sen ölmemişmiydin amk dercesine görüşmek istemez.. düşündüm de ne kötü bir şey ya. daha önce de söyledim ama buraya da vasiyet mahiyetinde yazayım; uzun süreli koma yada bitkisel hayata girersem falan tek isteğim ölmektir. arada kalmayı asla istemem. bir gün uyanacaksam bile bunu istemem.