şiir yazmak

hep daha iyisini aramaktan, hiçbir zaman "yaptım." diyemeyeceğim eylem. en fazla "deniyorum." derim. ki çoğu zaman onu bile dememeye özen gösteriyorum. onu dediğin kişi doğal olarak merak ediyor çünkü yazdıklarını. sen de okutmak istemediğinde tavır yapabiliyorlar. ne kendini anlatmaya çabalamana, ne de onlarla sohbetin tadını kaçırmaya gerek yok.

Arkadaşımın kuzeni sevgilisine yazmış böyle büyük edebiyat görülmedi link

bir türlü başaramadığım ama hep imrendiğim bir iştir. öncesinde hep deneme yazarken ilk şiir denemelerimi aruz ölçüsüyle yapmıştım, sanırım ondan tutunamadım.

Bir pussy magnet davranışı

yazıyorum fakat bunu topluma açmak istemiyorum. benim için anı tutmak gibi bi şey. bazen yıllar önce yazdığım şiirleri okuyup aynı duygularla duygulanıyorum ve vay be diyorum.

çok iyi akrostiş yazarım düşürme garantili.

"Bazı kadınlar milli yapar bazı kadınlar şair"

Okuldaki hocamız der ki şiir yazmayın evladım manyak olursunuz,şiir okuyun ama yazmayın

İnsanın içindekinin konuşma isteğinin bir türüdür. Şiirin türlerini insanın ruh halleri oluşturmuştur. Bazen akıcı konuşmak, bazen gerçeklikte olamadığınız kişi olmak bazen de eleştiri yapan insan olursunuz. Eskiden kendimle çok baş başa kalınca yapardım lakin bayadır baş başa kalamıyorum.

Sadece bir kişi için yazabildim. Sonra asla ilham gelmedi. Tek ilham kaynağım o'ydu, o da gitti.

Bir ışık demeti okşadı solgun yüzünü Fani bedenine dokunan güneş ve uykusuz mağrur gözü. Yaşanmayı bekleyen sonsuz saniyeler. Bir o kadar çabuk sona ermişler. Ayağına dayanarak kaldırdı kendini, soğuk ahşap zeminde süzülerek aynanın önüne varıverdi. Gözlerini gölgeleyen mürdüm moru gözaltı torbaları Bir adım yükseldi, kucakladı karanlığı. Karanlık saçlarındaki yıldızları, dikkatini çekmiyordu artık. -lab Öylesine yazmıştım çok uğraşmadım

Ortaokuldayken 300'e yakın şiir yazmıştım. Çocuk kafasıyla tabi aklıma ne geldiyse ona şiir yazmışım. Lise zamanlarına daha duygusal aşk özlem melankoli depresif şeyler yazdım tabi böyle ölçülü uyaklı. Sonra serbest uyaksız yazdım sözler şiirler falan baya beğenen de vardı o dönem sonra birden bıraktım daha da yazmak gelmedi içimden şimdi ne yazdıklarımı hatırlıyorum ne de bir not bi defter kaldı geriye. Hepsi uçtu gitti.

gerçekten şiir yazmaktan bahsediyorsak eğer zordur. ilham gibi şeylerle de alakası yoktur. uzun çalışmalar, okumalar, araştırmalar, geniş bir kelime dağarcığı, analiz yeteneği, genel kültür ister. okumadan yazamazsınız, eğer kalkışırsanız da ortaya popüler edebiyat dergilerindeki saçmalıklardan öte bir şey çıkmaz. şiirle ilgilenen ve yazmak isteyen arkadaşlara Özdemir İnce'nin Şiir ve Gerçeklik kitabını öneririm. Bunun dışında kötü şairleri okumayın, sizi köreltir. Turgut Uyar, Ergin Günçe, İsmet Özel, Osman Konuk, Süleyman Çobanoğlu gibi şairleri okuyabilirsiniz. Ayrıca yardımcı olacağını düşündüğüm bir video linki ekliyorum buraya. https://youtu.be/YNjUOhoQ8nk

Şiirleri çok seviyorum.Yazmayı da denedim bir süre fakat sevdiğim şairler o kadar etkilemiş ki beni yazdıklarımın aslında onların cümleleri olduğunu fark ettim.Özgün olmayı denedim,bu sefer de yazdıklarım şiirden ziyade mani, tribün bestesine dönüştü .d

Yaşamayı bileydim yazar mıydım hiç şiir? Yaşamayabileydim yazar mıydım hiç şiir? -Yaşama! -Ya bileydim? Yazar: Mıydım Hiç: Şiir. (bkz: ismet özel)

Bir zamanlar becerebildigim seylerden biriydi. Yanlış hatırlamıyorsam 7. sınıftayken Trafik Haftası temalı ödüllü bir şiir yarışması düzenlenmişti okulda. Sınıf öğretmenimiz de hem Türkçe öğretmeniydi hem bu yarışmayı düzenleyen öğretmendi. Sınıfın bir haylazlığı sonucu da bu yarışmaya katılımı bütün sınıfa zorunlu tutmuştu. Benlik bir sıkıntı yoktu, her türlü hallederdim ama herkes için öyle değildi tabii. Bir geldiler yanıma "Tamam yazarım sana da." dedim, iki geldiler "Tamam." dedim, üç geldiler dedim "Sıçarım çarkınıza. Parasıyla ulan bundan sonra." Şaşırtıcı bir şekilde onlar da "Tamam." dediler. Fiyatı kişiye göre belirledim: + Gizem sen 1 milyon ver. + Ahmet sen 1.5 milyon. + Sülo sana 5 milyon aw beğenirsen + Meltem sen bir öpücük versen yeter. Yazdım şiirleri, verdim sahiplerine, onlar da verdi hocaya. Sonuçlar açıklandı, ilk üçte benim şiirim var. Tabii ki birinci sırada benim kendi adımla verdiğim şiir. Yedirmezler öyle. Her neyse. Ben ödülü bekliyorum, gelmiyor. Her Andımız ya da İstiklal Marşı töreninde sanıyorum ki beni çağıracaklar ve ödülümü (ödül dediğimiz de kitap, kalem bir şeyler işte) takdim edip beni alkışlatacaklar bütün okula. Hatta ikinci ve üçüncü ödül alırken de pis pis sırıtacağım, onun hayalini kuruyorum ama yok nafile. En son dayanamayıp gittim hocaya sordum. Dedim "Yav hocam bu şiir yarışmasının ödülleri n'oldu verilmeyecek mi bir şey bana?" "Olum" dedi "Topladığın paralarla kendine bir ödül almışsındır diye düşündük. Ondan iptal ettik ödülleri." Puştlardan bir tanesi ihbar etmiş beni ama iş işten geçtikten sonra tabii. Onun için bir şey yapmamış hoca da. E bir de laf aramizda biraz severdi beni ehehehe Ama yine de haram olsun emeklerim. Kimin ihbar ettiğini bulamadım hiç. Butün okul tarafından alkışlanma hayalimi çaldı eşşolusu...

Beş ay öncesine kadar bişiler hissedip yazabiliyordum. Ne olduysa sonra oldu, elime bir daha kalem alamadım. Artık bişi de hissetmiyorum, hissedemiyorum da. Yazmayı çok özledim.

“Şair olmak zarar ömüre...” (bkz: Ahmet Erhan )

bazen çiş yapmak, bazen ağlamak, bazen tekme tokat kavga etmek kadar rahatlatıcıdır.

Bana hep mutsuzken ilham geliyor veya mutsuzken yazabiliyorum. Bir insanın bütün şiirleri mi melankoli kokar ya. Mutlu olduğum yazı yok.

Benim için bir dışavurum yöntemi. Bozuk saat gibi arada bir doğruyu gösterdiğimi söyleyebilirim. Yani arada güzel bir kaç dörtlüğe imza atıyorum. Örneğin bakınız; Ben Derviş Yunus'un attığı Emre'yim Naçizane ben deniz o ise okyanus. Meali şudur efendiler; malumun ilanı gibi olacak ama ben Emre. Derviş Yunus'da Yunus Emre. İsmindeki Yunus'un eksikliğine dem vurarak bir anda önemsiz benin deniz, Yunus'un ise okyanus olduğunu ifade ediyorum. Aynı zamanda kelime oyunu yaparak (naçizane bende(niz) yani köle(niz)) ben köleniz o ise okyanus. Ego ve alçakgönüllüğü minik bir serçe ve avcı bir şahin gibi aynı dala oturttum bu dizede.

Lise zamanında başladım hala devam ediyorum. Şiir yazmak, duygularını kelimelerin en mutlu veya en hüzünlü uyumuyla kağıda dökmek bence. Her insan aynı değildir şiirlerinde örneğin ben mutluluğu çok az kelimelere dökebilirim ama aşk, üzüntü, matem konularında 3. Defterim doluyor . Aynı insan için hem mutluluk hem aşk hemde üzüntü şiirlerim var. Belki matem de yakın...