üzülünce gülümsemek

bazen seni zayıf görmesinler diye, bazen de karşındaki daha çok üzülmesin diye yapılan hareket

ağlamaya ramak kala oluşan gülümsemedir.büyük ihtimalle o gülümsemeden 3-4 dakika sonra yaşlar dökülmeye başlar.

ne kadar acınacak durumda olduğunu fark edince gülümsüyosun. kalbin fazlasıyla kırılmış ve bu sadece senin umrunda, o an yapılabilecek tek şey gülümsemek. biraz psikolojisi bozuk bi gülümseme oluyor genelde.

üzüldüğünü kimseye belli etmek istemeyen ve bu üzüntüyle kimseyi de üzmek istemeyen insan tipidir.. (bkz: ben)

bunu nasıl beceriyosunuz abi ben üzülünce kendimi tutamıyorum hemen gözlerim doluyo.

gülmekten başka yapacak bir şeyin olmadığı için çaresizlik gülüşüdür

her zaman ki gibi üzülünce. şaşırmıyor insan. kabulleniyor daha çok. eh artık alışkın üzülmeye o yüzden ağlamaya da gerek yok. hem gülümseyince daha az soru soruluyor. böylesi daha mantıklı.

en masumane yapılan eylem bazen içine atıp sadece gülümsemek zorunda kalıyorsun.

üzüldüğüm zaman genellikle önce yüzüm düşer sonra bunu farkeden birisi olursa noldu diye sorar o anda geçiştirmek için iyiyim bişey olmadı derim ve gülümserim eğer biraz daha üstüme gider gerçekten ilgilenirse sonrası malum pıtı pıtı düşer gözyaşlarım

taklaya gelse de kurduğumuz düsler,yüzümüzden eksilmez o kıyak gülüşler...

dibin dibidir.

galiba gülerken doğmuşum. mutlu, mutsuz her an gülüyorum. sadece çok yakın olduğum insanlar gulumseyişimden nasıl oldugumu anlayabiliyor boşuna yakın demiyoruz

i̇damla yargılanırken ''neye gülüyorsun" diye soran hakime ''duvarda adalet yazıyor, ona gülüyorum'' diyen deniz'in, "ben ülkemin bağımsızlığı ve halkımın mutluluğu için bir defa ölüyorum. sizler, bizi asanlar şerefsizliğinizle her gün öleceksiniz. biz halkımızın hizmetindeyiz. sizler amerika'nın hizmetindesiniz. yaşasın devrimciler! kahrolsun faşizm!" diyen yusuf aslan'ın, "ben şahsi hiçbiɾ çıkaɾ gözetmeden halkımın mutluluğu ve bağımsızlığı için savaştım'' diyen hüseyin i̇nan'ı, "erleri geri çekin rütbeliler gelsin"diyen mahir'in edasıyla ... yaralansak , asılsak , kırılsak ve hatta sevdiğimiz insanın gözlerinde dahi ölüşümüzü görsek ... gülümsüyoruz.

garip bir duygu. her insan yapmıştır bunu. (bkz: sikeyim böyle işi denilen anlar)

bu bence birazcık korkutucu oluyor ya bilmiyorum öyle durumlarda üzülmek yerine yüzümde değişik bir gülüş olunca genelde düşündüklerim pek olumlu olmuyor

üzülmeye alışınca çok oluyor bu. bir dönem üst üste üzülmüşsem artık tepki olarak gülümseyip geçiyorum.

hiç beceremem daha çok ağlamaya başlarım

önce kendine acımak, sonra şimdi siktim ananı demek. bence. edit: yıkık

başlığı okuyunca aklıma tek bir anım geldi. duyduğun sözler karşısında başından aşağıya kaynar sular dökülür, üzülmekle şok olmak arasında kalırsın ama bir tepki vermen gerekir ve sen içindeki fırtınayı hiçe sayarak gülümser iki satır bir şey dersin. genelde "hayırlı olsun, çok sevindim." olur. bir kalbimiz vardı, anasını üzdüler. hayırlı geceler.

çaresizliğin mimik halidir. ağlasan düzelmez, bağırsan fayda etmez. ufak bir tebessümle halletmeye çalışırsın.

üzen kişiyi akıla getirip "senden zaten bunu bekliyordum şaşırtmadın" tepkisidir.

gerçekten tam olarak üzülürseniz gülemezsiniz. üzülünce gülen bir insan olarak kötü yoldan deneyimledim. i̇nşallah üzülünce gülen insanlar bunu deneyimlemezler...

Alışmaktan oluyor nerden biliyorsun diye sormayın

Sevdiğim biri tarafından üzüldüğümde verdiğim tepki.. Sevmediğim biri canımı sıkacak bir şey yaptığında sinirleniyorum kaşlar çatlıyor gözlerden alev çıkıyor ama sevdiğim biri kötü bir şey yaptığında yüzümdeki o "ya cidden sen de mi üzdün beni" gülümsemesi çok can yakıcı.. Acının tatlı tebessümü resmen ..

Ah ah o gülüşün altında neler yatıyor yaşayan bilir

Gözlerinin dolmasından iyidir güçlü insan hareketi

Aşırı sıkıntılı bir durum. (bkz: abov)

o buruk tebessümü biliyorum ve bu hale gelmesinde sorumlu olan her şeyin geçmişini sikiyim

Kahkaha atarken ağlamak var bide o da bir tık daha acı..

dünyanın en buruk gülümsemesi olabilir. lakin gerçek duygusallar o gülümsemenin altındaki hüznü nerede görse tanır