üniversitede fark edilen gerçekler

bahar şenliğinin olmadığı

insanların olgun kültürlü sanırdım liseden bir farkı yokmş

sınav haftasında gelen fotokopici olma isteği

mezun olur olmaz işe başlayamıyormuşsunuz

hani hep derler ya "çeşit çeşit insan var oluum" genelde bu cümleyi kuran büyüklerimiz müşterilerinden,akrabalarından carttan curttan deneyimlerler.üniversiteye giden insan ise bizzat aynı odada kaldığı insanlardan öğrenir. bu ne anlama geliyor?birinin hayatınızda yarım saatlik varolması sizi etkilemez ama yedi yirmi dört aynı ortamı paylaştığında çeşitine türüne sokasın gelir.ister iki ister on kişilik odada kal sayısı kadar farklı insan tanırsın.sanki birden dünyada yalnızmışsın gibi bir hisse kapılırsın.kitap okumayan,hayatını televizyona bağlayan,gittiği mekanlardan başka konuşacak lafı olmayan insanlarla bu kadar yakın olunca tüm insanlıktan soğursun.bu yüzden gereğinden fazla yakın olmak zorunda bırakmayan ilişkiler en temizidir.

bütün güzel kızların sizinkinden farklı bölümlerde olması

çamaşır makinesinin çorap teklerini yutması

eylemlerin başlangıç noktaları genelde fen edebiyat fakültesinde başlıyor.

şu ana kadar gözlemlediğim şeylerden bahsetmek gerekirse; 1-i̇lk sene tanısma kaynaşma evresi olduğu için en imkansız tipleri bile bir arada görmek mümkündür.sonuçta yeni arkadaşlar ediniyosun bu aşamada deneme yanılma yöntemi ağırlık basıyor.bi süre geçiyor mesela 2 ay falan(bu iki ayda sanki yıllarca kanka gibiymişler gibi) eskiden can ciğer kuzu sarması olduğun kişiyle selamlaşmıyorsun bile.kafana göre olmadığını anlıyorsun .i̇lk sene sınıfça etkinlik falan yapıldığında katılım daha yüksek oluyor (atıyorum bi yemeğe gitme,bölümle alakalı partiler) 2-ikinci sene de geçen yıl gerçekten samimi olduğun arkadaş sanki hiç bir anı paylaşmamış gibi yabancı ggibi olabiliyor.burdan şunu öğrendim kalıcı bir dostluk kurmak ilerleyen yıllarda daha zor.çocukluk dönemi arkadaşlıkları nispeten daha kalıcı gibi .(istisnalar da olabilir tabi) sınıftaki kız erkek dağılımına göre ,sınıfta yeni yeni çiftler oluşuyor.buna da şaşırmıştım kızla çocuk bunlar ne alaka falan diye tarz anlamında farklı gözüküyorlardı.burdan öğrendiğim aşkın hiçbir kriter kabul etmediği.evet imkansız diyorsun ama öyle bi an geliyo ki önceden olmaz gözüyle baktığın tip bile farklı gelebiliyor göze. ayrıca sınıfta erkek sayısı azsa bazı çapkın tipler bunu fırsat görüp sırayla her kıza yürüyorlar ve yüzde 90 başarılı oluyorlar.en anlamadığım durum bu yürüdüğü kızlar da birbiriyle arkadaş .yani bi kızla çıkıyor çocuk bi ay sonra diğer arkadaşıyla çıkıyor öyle saçmalık işler.sadece izliyorum ve hayretle bakakalıyorum tabi bana ters çünkü.bi dizi vardı şuan aklıma gelmedi yani herkes birbirine yürüyor ayrıldıktan sonra da gram aşk acısı veya o kişiyi hiç tanımamış gibi davranabiliyorlar ilginç cidden.buradan da bazı insanların hayat tarzları baya baya esnek yani öyle böyle değil olduğunu anlıyorum saygıyla karşılamak durumundasın banane milletin hayatından diyorum.ayrıca ilk sene yapılan dolu etkinlik bu sene yarıya düşüyor ve katılım çok daha az oluyor.sınıf içinde gruplaşmalar oluşuyor yavaş yavaş.eğer hala bi arkadaş bulamadıysan korkma daha öbür sene var. 3-üçüncü sene herkeste bi özgüven (artık içi dolu mu boş mu bilemiycem) modunda.kasım kasım kasılmalar falan ulan kıza günaydın diyoruz mal gibi yüzüme bakıyo.neyse işte öyle tipler var.gruplaşmalar daha da artıyor bazıları tek takılıyor cool cool.gruplaşmalar saçma boyuta ulaşınca bazıları ayrılma kararı alıyor falan. kendi̇ adima konuşacak olursam önceden yaptığım alışkanlıkları kaybediyorum bu sene.mesela ilk sene haftada bir kitap bitirirken bu sene ayda1 anca bitiriyorum.dha çok düşünüyorum olumlu olumsuz her şeyi düşünüyorum delirme eşiğine kadar öyle diyim.tüm bu süreçlerde aşık olmak gibi bi derdim yok zaten ciddi ilişkiden çıkmışım bi rahat rahat sefa süreyim derken 3 sene geçiyor işte.ayrıca geçmişte yaşanılan tecrübeler nedeniyle git gide birine güvenmen daha zor hale geliyor .sonra bu donem için olumlu olan tek şey değişim kararlarım oluyor.bunun için çaba sarfetmek direnmek vs. her neyse bu sene etkinlikler neredeyse yok denecek kadar az sınıfın birbiriyle bağlantısı sıfır.kafana göre arkadaş bulduysan ne ala dicem de çok samimi olan arkadaşların da kavga edip ayrıldığını gördüm o yüzden hala bi umut var . 4.seneyi henüz bilemiyorum benim tespitlerim bunlar. he bide final vize dönemi gelen tipler var hatta bu tipler vize veya final döneminden 1-2 hafta öncesi yanınıza gelip naber yea ehehe modunda olabilir dikkatli olun.ben senin ciğerini bilirim demek geliyor içinden de neyse diyorsun.wp den yazanlar falan hele okul gruplarını direk sessize alın 1 sene aşırı boş muhabbetler oluyor.siyasetten tut da her boka kadar.genel anlamda öyle çok takılmamak lazım insanlar sürekli değişiyor ben bunu anladım bu süreçte kime değer verip vermeyeceğinizi sizin belirlemeniz lazım,arkadaş grubunda birinin üstünden (bu genelde sessiz sakin biri oluyor)ego kasmak isteyen tipler de var onlara haddini bildirmelisiniz yoksa tepenize çıkarlar.kısaca çok farklı tipler var ve ben hiç hayal ettiğim gibi bi üniversite hayatı yaşamamışım lan üzüldüm şu an bi miktar ...

i̇nsanların kendilerini çok iyi pazarladıkları.

bütün sınıfın mal olması.

bu zamana kadar olan arkadaşlarının bi boka yaramadığını hepsinin yalan olduğunu öğreniyorsun gerçi üniversitede kurduğun çoğu arkadaşlık öncekilerden daha beter diye de bi gerçek var hepsi birbirinden beter amk

kızlar kesinlikle teklif etmiyor ancak genişlik seviyenizi istediğiniz kadar arttırabileceğiniz ortamlara girmeniz de mümkün

anne yemeğinin kıymeti.

okul boyunca herkes birine sallar ama mezuniyette ahiretlik gibi snap atarlar

hani şu anneniz yaptığında burun kıvırıp yemediğiniz yemekler var ya, telefonda annee nolur gelirsem ondan yap diye ağlarken buluyorsunuz kendinizi. ayrıca ilkokuldaki 'ben dahiyim' gerçeğiyle başlayan, lisede 'aaa benim gibi insanlar da var' gerçeğiyle devam eden ve üniversitede 'ben cidden malmışım' mutlak doğruluğuyla son bulan gerçeklikler silsilesidir.

para çok çabuk biten bi şeymiş

i̇çimi kararttı entiriler ağliycam ygs falan çalışmıyorum ben de liseden daha iyi sanıyodum ve ben ki liseden bile nefret eden biriyim

hayatta tek başınasın

evlilik kutsal bir kurum.

belli bir statüye gelmiş insanların yirmisine yeni basmış öğrenciler üzerinde egolarını tatmin edebiliyor olması

kızlar teklif etmiyor

broşürlerdeki gibi çimlerde oturulmuyor sürekli.

aile kavramı ile ilgili bir çok şeyi orada öğreniyosunuz. bildiğinizi sandığınız şeyleri aslında bilmemdiğinizi, ilişkilerin daha çok çıkar üzerine kurulduğunu, arkadaşın çok, dostun az ve dostluğun özel bir olgu olduğunu öğreniyorsunuz. fevri tavırların sonucunda, mantık dışı hareketlerde en büyük zararı yine kendinize verdiğinizi öğreniyorsunuz. sonra en acı gerçek yüzünüze çarpıyor. aslında tek başınıza olduğunuzu ve insanların sizden bir noktadan sonra hiç tereddüt etmeden uzaklaşabileceğini fark ediyorsunuz.

1-çıkar menfaat ilişkileri,dost ve dost gibi görünenler. 2-sevgilin,sigaran,alkolün olmasa bile para bi şekilde cepten çıkıp gidiyor. 3-edepsizlik ve ahlaksızlık,ben ahlak polisi değilim ama yani yaptıklarınız o kadar iğrenç ki sizin anneniz babanız okumanız için yollarken sizin yaptıklarınız.hani bunlarınların annesi babası yok mu dedirten olaylar. 4-arabası veya motoru olan çocuğa yavşamak.

mezun olana kadar ayıya dayı demek zorunda olduğun

allahım artık başlasam da ben de bir şeyleri fark etsem yarabbim. üçüncü defa hazırlık gösterme...

üniversiteye, aşık olmaya, aşk acısı çekmeye ve sevgili bulmaya gelen aptal bir genç nüfus var. ruh ikizlerini bir an önce bulup, üniversitelerden defolup gitmeleri en büyük temennimdir.

üniversiteye girene kadar girilen o kadar sınavın, çözülen o kadar sorunun, maruz kalınan o kadar imalı hocaların, girilen o kadar etütün, çekilen onca eziyetin gerçek başarıyla en ufak bir bağlantısının olmadığı.

-acıkınca mandalinanin arasına pişmaniye koyup yeyince -şeker olmadığı için caya harnup pekmezi katınca -açlığı suyla bastırınca - çiğ köfteyle çikolatalı süt içince ... ölünmüyor

Kimse kimsenin her şeyi olamaz-mış

Düşük not aldıysan hoca vermiştir, yüksek not aldıysan şanslı pezevenksin

Dizilerdeki gibi bir üniversite hayatı yok Hababam sınıfı gibi de yurt hayatı yok

Sen daha çok sen oluyorsun, tabi sen olmak kolay değil.

O kadar kalabalığın içinde hayvan gibi yalnız hissediyorsun. Çevrende insanlar var fakat sadece varlar. Aileye ve eski dostlara özlem duymak kaçınılmaz oluyor.

Kendini çok iyi yetiştirmiş insanlarla, iki cümleyi bir araya getiremeyen insanların aynı mesleği yapacağını görmek.

(bkz: ülkücü öğrenci grupları) (bkz: telefon zil sesi ölürüm türkiyem olan kişiler) şaşırtıcı gerçeklerdi. lisedeyken belli başlı bir - iki üniversitede olan azınlıklar sanıyordum, ben ne bileyim...

birçok insanın farklı varyasyonlardaki bok çukurlarından başka bir şey olmaması. öğrencisinden akademisyenine, kadınından erkeğine, gencinden yaşlısına kadar bu böyle. kimisinin derdi ne şekilde olursa olsun günü kurtarmak. kimisi birilerine çelme takmayı kendine gaye edinmiş. kimisi acınası bir hayata bağımlı olmuş. kimisi de tamamen dünyevi bir boşlukta. kendisi olamamış bir yığın sapkın hepsi. öyle garip bir ortam ki her türden insan var. not ortalaması 4'e yakın olup, son sınıf olmasına rağmen sırf sevgilisiyle kıytırık bir sebepten kavga etti diye okulu bırakan kız da gördüm. (2 ay sonra gitmiş bir tane torbacıdan hamile kalmış...) matiz kafa araba kullanıp, hız yapıp, hâlâ hayatta olması üzerinden hava atan erkek de gördüm. ruh yok, kafa yok, kendini geliştirme mekanizması yok; hayatı boyunca gerek duymamış. üniversiteler ne yazık ki ikinci bir lise konumunda şu an. kendi tabiriyle "üniversiteye tokmakçı bulmak için gelen" kızlar tanıdım. aynı kafada erkekler de var, ah bir fırsatım olsa da erasmus'a gitsem diyenler. bir insan yeni geldiği şehri keşfetmeye kerhane var mı yok mu, club var mı yok mu diye sorarak başlar mı lan? nasıl keşif bu? (bkz: karıya gitmek) önceliği okumak olmayan siktirsin gitsin bari de üniversite ortamının saygınlık ortalamasına zeval gelmesin. not: ben asosyal değilim, millet çok şey...

Liseden kurtuldum diye sevinip, kendini yetiştirmiş, olgun insanlarla tanışmak ve ömür boyu sürecek arkadaşlıklar hayali ile gidip hayvanat bahçesi tarzında, liseyi özleten bir hayal kırıklığı ortamı. Her şey çıkar üzerine, en yakın arkadaşın hatta sevgilin. Bitmeyen arkadaşlık veya evlilikle sonuçlanan sevgililik de var ama 'istisnalar kaideyi bozmaz'.

Ailen ne kadar para gönderse ne kadar da burs uatsa ayın sonunu getiremiyorsunuz. Hiçbir şey yapmazsanız bile para bitiyo. Menfaat ilişkilerini görünce ağzınız bir karış açık kalıyor. Her telden insan var gerçekten. Ama bir şekilde hayatta kalmayı öğreniyorsunuz

benim dişimle tırnağımla emek emek geldiğim yere bazı insanların torpille basitçe gelmiş olması

İlgi çekeceğim diye sarhoş numarası yapanlar mı dersin, yalan söyleyince sanki daha üstün olacakmış gibi yalan söylemeyi hobi edinenler mi dersin, arkadaşım dediğin insanların başkalarına dedikodunu yapmaları mı dersin, sadece not için veya işi düştüğünde yazan asalaklar mı dersin... Daha sayarım da yazarken tiksiniyorum.

herkes ve her şey işi düştüğünde var oluyor hocalar KESİNLİKLE öğrenci seçiyor dostluk... uzakta bir şehir garip bir mekan... lise 5 kesinlikle

Evleneceğiniz kişiyi bulmak için birebir yer. Onun dışında ülkemizde zaman kaybı. İş için üniversite okuyan şu zamanda maldır.

kazanmadan önce hep üni kazanınca muasır medeniyetler seviyesine ulaşmış ,ufku açık bireylerle dolu bir yermiş edasıyla bahsederler ya da öyle hayal edilir . Ama esasında aslında hiçbir şeyin hayalindeki gibi olmadığını çoğunlukla şekilci , belirli bir kalıba girmiş o at gözlükleri dışında göremeyen tiplerle dolu olduğunu anlarsın .Türkiye şartlarında bir kaç üni dışında durum bu .

Herkesin bir çıkar peşinde olduğu. Kimsenin kendisine faydası olmayan bir şeyi asla arkadaşı için yapmayacağı ve kimseye güvenilmeyeceği.

Cok çalışanın emek verenin degil de çenesiyle iş yapanların daha kolay bi yerlere geldiği..

Samimiyet ve arkadaşlığın lisede kaldığını

Çıkarcılar, medeniyet adı altında gördüğümüz safsatalar, herşeyi en iyi ben bilirimciler, İnstagramdan ekleyip yüz yüze iken selam dahi vermeyenler, okumak için değil de başka her türlü emel için gelip enerjisini tüketenler ve YALAKALAR...

çevre olarak düşlenen o ortamın lise ortamından çok da farklı olmadığı. "üniversiteye geldim, artık kendi seviyemdeki insanlarla iletişim kurarım" diye bir nezih ortam arıyorsanız yine kendi çabanızla olabilecek bir şey. seçmece karpuz seçer gibi insan seçiyorsun. kimisinin sesi hoş geliyor da sonra kelek çıkıyor. olsun, daha iyi seçmeyi öğreniyorsun. şansa bala gelmiş insanlar var, bilgi kısmını tamamlayıp karakter kısmında eksik insanlar var. senaryo aynı yani. sadece yaş farkı var. bu durumun yanında daha bir has durum var ki... iş hayatına yani gerçek hayata girmeden önceki son adım olan üniversite, öncesinde gençlik ve eğlence kelimelerini çağrıştırsa da okumaya başlayıp ciddiyetin çok yakın olduğunun farkına varınca insan içinden bir "hassss...tir" çekiyor.