özlenilen şeyler

geçen sene bu zamanlar saçma sapan bahanelerle aniden gelen mesajlar ve bunun sonucu oluşan heycan kocaman gülümseme

dile kolay 4 sene. moralim bozuk olduğunda kilometrelerce öteden beni güçlendirip o günü iyi geçirmemi sağlardı. yerini çok fazla insanla doldurmaya çalıştım hiç fayda etmedi. çocukluktan kazanılan dostlar daha samimi ve en saf halinle tanıyor seni. zaten istesem de şimdi doğal olamıyorum karşımdaki insana. beraber aynı üniversitede okuma hayalleri kurardık acaba şimdi ne yapıyor (#2133057)

gençliğim(klişesi)

sarılmak

su :( sabahtan beri sular kesik ve evde bir damla bile içme suyu kalmamış :'(((

lisedeki yurt ortamını özledim. öyle böyle değil hem de. tek cümle ile anlatmak isterim özlemimi ama beni sadece yurt ahalisi anlar, neyse. ben bilsem yeter. yurdun önünden ayrılmayan abazan serhatı bile özledim.

sevilmek

mutlu olmak

üniversite yıllarım

i̇yi niyetim,umur'um,vicdanım,psikolojim ve anneannem.

annemin yastığına sarılmak.

sol tarafa dönüp uyumayı özledim. sol tarafa dönüp uyuyorum normalde kıkırdağımı deldirdim ve üzerine yatınca acıdığı için sağ tarafa dönüp uyuyorum. artık bu acı geçsin ve rahat rahat uyuyayım

zayıf halim :(

değer görmek, önemsendiğini hissetmek uzun zamandır bunları hissedemiyorum, unuttum artık bu duyguların nasıl hissettirdiklerini

amcamın kızı bize gelirdi saatlerce atari oynardık. battle city, contra, ıce climber, mario, double dragon... adaptör ısınana kadar oynardık. sonra onlara gidip biraz da onlarda oynardık. sonra dışarı çıkardık. 9 taş, saklambaç, ortada sıçan... kavanoz kapağıyla oynardık. kartlarla oynardık. çok severdik birbirimizi. onun için 5 kişilik bir grupla kavga etmişliğim vardır. onun ağzı da iyi laf yapardı. gerçi hala öyle. hayatım boyunca onunla girdiğim hiçbir tartışmayı kazanamadım. konuyu çok dağıttım yine. neyi özlediğimi anlatacaktım. aslında eskiye dair ne varsa hepsini özlüyorum. en ufak bir ayrıntıyı bile. en mutlu olduğum zamanlardı. amcamın kızını da özlüyorum. eskisi gibi değil artık. aramıza salak salak şeyler girdi zamanla. ona karşı hep yapıcı davrandım hep sevdim ama fayda etmedi. neyse bu başlığı da dertleşme platformuna çevirmek istemiyorum. cok uzun yazıp da insanların sabrını zorlamak da istemiyorum. böyle bile cok uzun oldu. buraya kadar okuyan güzel insanlara teşekkür ederim.

saçma gelecek size belki ama ilkokuldayken kalemimi kaybettiğimde ya da bozulduğunda (sık sık başıma gelirdi bunlar )babam alırdı ve ne renk seçecek nasıl bir kalem alacak diye merakla evde beklerdim. bu hissi özledim.

çocukluğumu, arkadaşlarımla mahallede deliler gibi oyun oynamamızı o kadar özledim ki keşke geri dönebilsem.

küçükken bayramlarda ya da düğün falan özel günlerde neredeyse sevdiğim herkesle birlikte babannemlerde kalmak.. o gecekonduda gecelere kadar edilen sohbetler, saat 3(a.m olan) acıkmaları ve hiç sevmediğim sarmayı herkesin bayılarak tencereden yemesi.. sabah eldenserpme (yufka tarzı bi şey ama yufka diyip de geçmemek lazım..), gözleme, bazlama kokusuyla uyanmak. kuzenlerimle, mahalledeki çocuklarla saçma sapan kavgalarımız. uff o kadar uzakta kaldı ki bi anda o günler. o mahalle o kadar değişmiş ki şimdi. üç beş ev kalmış sadece. gecekondumuz da boşaldı. dut ağacının en büyük, balkona en yakın dalı da yok artık. hiçbir şey eskisi gibi değil ve bu üzücü.

sevgiliyle rakı içmek.

çok fazla şeyi özledim çokkk

şu sözlüğün eski halleri ...ah ulen ah :(

insan gibi hissetmek

bir şeyler anlatırken sırasını bekler gibi değilde gerçekden ilgiyle dinliyen arkadaş

gamsız olmayı aşırı özledim

nisan mayıs aylarında sevilen şehirde iki üç günlük tatiller (bkz: kaçamak)

Daha sağlıklı olduğum günleri özlemiyor değilim. Şu aralar mide, baş ağrısından o kadar usandım ki anlatamam. Uyusam ağrıyor uyumasam ağrıyor napacagimi şaştım.

bir yazar. vakti zamanında şunu; (#2329722) yazdığımın sonrası yeşilde bir sohbetimiz olmuştu. yine olsa iyi olur. bu entry göreceğini sanmıyorum. en son işi başından aşkındı. ama olur da görürse; bakar mısın lan beyefendi!?

(bkz: dağ çileği) Normalde bu zamanlar köye piknik yapmaya gidip dönüşte dağ çileği toplardık. Adını duyunca bile kokusu hafızamda canlanıyor. Merkezlerde dağ çileği diye satılanların asla dağ çileği olmaması can yakıcı :(

sarılmak. en son kiminle, nerede içten sarıldım hatırlamıyorum. neyse sosyal mesafe avutur beni.

Birlikte çılgınca Nba oynamayı özledim sevdiğimle, oyun bozanlık yapıp kolları değişip istediğim sayıya ulaşınca yine elinden kapmayı özledim..

Çok duygusalım bu günlerde... en çok çocukluğumu özledim.

(bkz: sütlaç) --- spoiler --- evet arkadaşlar açun abim adada sadece asosyal sözlüğe girmemize izin veriyor --- spoiler ---

yarınımı düşünmediğim günlerimi. bırak yarınımı 5 dakka sonrasını düşünmezken şimdilerde aylar sonrasını düşünüp kendime eziyet ediyorum. peki elde ne mi var? 21 yaşında beyazlamaya ve dökülmeye başlayan saçlarım.

Şıkır şıkır giyinip,makyaj yapıp yakın arkadaşla alışverişe gitmek. (bkz: 10/10 aktivite)

11. Sınıf ortamı ne eksik ne fazla köpppek gibi özledim be

Hatay soslu tavuk dönerle, sevdiğim kişinin avuçlarını öpmeyi özledim. Keşke ikincisi de ilki kadar kolay olsa.

otogar soğuğu. otobüsün gelmesini beklerken valize kafamı yaslayıp uyuklamayı özledim. otobüslere ucu ucuna yetişme telaşını özledim.

Elimi kolumu sallaya sallaya sinemaya gidebilmek şu an için

Üniversitede ki evimin bahcesi

İlkokulda sabah okula giderken biraz daha uyuyabilmek için geceden formalarla yatıp annemi deli etmeyi çok özledim...

Lisede Cuma günü son iki dersin beden eğitimi olması.

çocukluğumdaki farkında olmayışlık. hiçbir şey bilmiyorsun sadece çocuksun. aklın ermemiş henüz. sorumluluk 0. kafan rahat

Bi fotoğrafta gerçekten mutlu olduğumu hissetmek. Gözlerimin içi gülerkenki fotoğraflarımı çok özledim. Hep öyle bakarım zannediyordum ama değil. Bi yaşlanmışım ben, mutsuzluktan biraz kalbim kırılmış. Artık aynadan çalışıyorum geçmiş günlerdeki gibi gülümseyebilmek için.

eski hatay - samsun sigaraları. şen mahalle sınırları, kurtarılmış bölge olduğu zamanları.

Eurovision şarkı yarışması

gerçek arkadaşlar.

Geçmiş zaman.

Uzun bir yolculuk