çocukluktan en çok özlenen şeyler

tuvalete gitmeye korkup çişimi mutfak lavabosuna bazen de sıcacık yatağıma yaptığım ıslak geceler. ahh ah!

çatapat kokusu

bardak buz ya sonra pikapikapikaaçuuğ bayblade

erik ağacına çıkıp, dalına oturup erik yemeyi cok özledim.

bizim mahallemiz çıkmaz sokaktı ve araba sayısı azdı. mahallenin nerdeyse bütün çocukları olarak kocaman sokakta ortada sıçan oynardık. bir de pamuk şeker arabası ile her pazar akşam dörtte bir amca gelirdi, bütün hafta o gelsin diye bekler ve elimizdeki bozuk paralar ile hangimiz daha çok alacak diye yarışırdık.

ya o değilde ben yalnız başıma oynardım. taşları insan yapar konuştururdum. onların ayrı dünyası olurdu. pet şişe kapağına taşları koyar yüzdürürdüm. sonra yine kendi kendime cadıcılık oynardım. pamuk prensesi öldürmeyi çalışırdım. taşlarla büyü yapardım.oyunda cadıyı da ben oynardım pamuk prensesi de. resmen çoklu kişilik bozukluğu shahha :d

geçim derdimin olduğu farkına varamam

beslenme çantama dizlerimle vura vura okula gitmek.

korkmayı özledim,kafamda saçma sapan uydurup geceleri o şeylerden, evde bir şey kırınca annemden, sokakta köpekten korkmayı... şimdi büyüdük ve bunların hiçbirinden korkuyorum, ben bu saçma şeylerden korkmayı çok özledim be!

az önce duş alırken parmaklarım buruşmuş. aslında vucüdun tuz dengesizliğinden kaynaklanan bir olay ama aşırı mutlu oldum görünce, o günlere döndüm resmen sjsj

yakantoplu tombik diye bi oyun uydurmuştuk hala onu oynamayı özlüyorum

23 nisan sabahı

dertsiz tasasız günler

net bir şekilde metin2. muazzam oyundu. eskisi gibi olsa gece gündüz oynarım.

mutluluğumu özlüyorum en çok, ailemin hep bir arada olmasını. bayramlarda evin akrabalarla, cebimin harçlıkla dolup taşmasını. en çok da abimle ve kardeşimle kavgalarımızı, sonra hemen kavganın unutulmasını ve tekrar eğlenmeye devam etmeyi. bazı şeyler artık mümkün olmuyor. (bkz: kardeş kardeşi bıçaklamış sonra dönmüş kucaklamış)