çocukluk fotoğrafı

bıkmadan sürekli baktığım fotograflar (bkz:her defasında ilk defa görüyormuş gibi olmak)

(#1879164) yaratan güzel yaratmış.

suratımdan akan adamlık????????? (#1872355)

ya bir insan kendi fotoğrafına töbe estağfurullah diye bakar mı? bakıyor işte. sen o kadar beni 9 ay karnın da taşı ortaya ben çıkayım....

çocukluk fotoğrafları ikiye ayrılır; birincisi bakınca küçükken de çok tatlıymışsın ya şu tipe bak denilen kişilerin çocukluk fotoğrafları. i̇kincisi bakınca la keşke hep böyle kalsaymışsın bi zamanlar sevimliymişsin en azından denilen kişilerin çocukluk fotoğrafları.

(#1919636) thekaktus'le büyüyorum programına hoşgeldiniz

(#1922396) ben daha tatlıyım.

(#1919636) hayır ben daha tatlıyım

(#1922286) tartışmayalım isterseniz

. Neden benim de normal kızlar gibi prenses fotoğraflarım yok bu tip ne lan :d

boktan bi dönem olmuş annem de çok istemiş bir sürü fotoğrafım olsun ama o zamanlar kadar boktan bi babam varmış şimdi bi iki tane var çocukluk fotoğrafları benim için biraz nefret biraz hayal kırıklığı

çılgınlar gibi eğlenirken Şimdi ise kendime "o eski halinden eser yok şimdi " şarkısını gönderiyorum.

Alın amk soldaki ben Yanımdaki koca kafalı çocuk ailemden dahi daha yakın olan, bana benden yakın olan kuzenim ve maalesef o sıfatsız koca kafalılığından eser yok burak özçivit kıvamında şu an. Ben de sarışın falan değilim amk bildiğin kumral ve maymuna doğru koşar adım ilerliyorum. Beni siktir edin kızlar kuzeni yapayım ama size :))

... Ben nasıl bu çocuk muşum aklım almıyor. Hiç bir benzerliğim yok.

sizi şuraya alalım -- (#1894876)

(#1980007) buna niye 10 artı gelmiş be?

(bkz: Ben küçükken sarışındım yalanı ) ama gerçekten sarışındım

çocukluğa dair en güzel detaylardır. gözü yaşlı fotoğrafım...

foto için 2 yıldır kitli face hesabımı açtırmayın bana :d

benim ya 10 dan fazla yok çünkü çoğu depremde gitti olanlara da ben bakmıyorum hiç iyi şeyler hatırlatmıyorlar

(#2171083) o zamanlar şimdi ki aklım olsaydı bir beşik kertmesi yapardım, saçlar sarı, gözler ela, kilom boyum yerinde sdfadfafda

(#2270031) şeyma subaşının çocukluğu değil mi bu ?

böyle çocukluk fotoğrafı albümleri olanları acayip kıskanıyorum. benim 3-5 tane fotoğrafım anca var. zaten 5 yaşına kadar 3 numara saçla gelmişim. küçükken bu yüzden uzun saç takıntım vardı. neyse işte o 3-5 fotoğraf da bende değil. ablam evlenirken hepsini almış götürmüş. buraya atabileceğim 10-11 yaşlarında olduğum düğünde şu ortalıkta gezen fotoğrafçıların çektiği bir fotoğraf var.

Hayal kırıklığına uğrayan varsa şimdiden özür dilerim. Küçüklüğümün yüzde 90'nını bırakıyorum. Ortadaki kırmızı papuçlu kız benim . Çocukluğuma dair en sevdiğim detaydı kendileri. Biraz fotoğraftan ve meşhur kırmızı ayakkabılarımdan bahsedeceğim. Bizim mahallenin tuhaf adetleri vardı tamamen kendimizin ürettiği minik geleneklerimiz. Her bayram sonrası şu büstün önünde fotoğraf çekinirdik, her toplanıldığında da mahallede hep aynı ağacın önünde tüm çocuklarla. Yıl yıl fotoğrafımız vardır. Her birimizin her yaşı... Komik değişimlerimiz :) Yanımdaki çarpık bacak da bizim lala. Bakın o zamandan belliymiş sağlıkçı olacağı giymiş yine delikli hastane terliklerini akjsks E tabi herkesin benimki gibi kırmızı papuçları yoktu. Dantelli çoraplarıma da dikkat buyurun lütfen. Az önce kendimin yapmış olduğu albüm geçti elime. 1 yaşından başlayıp 5. sınıfa kadar yaş yaş sınıf sınıf fotoğraflarım var içinde.  kırmızı ayakkabılarımı da görünce paylaşmak istedim. Hislendim galiba :) Çocukluğumdan birkaç oyuncağım durur halbuki. Maymunum vardı mesela hatta bi fotoğrafta bi elimde kraker bi elimde maymunum var hala duruyor. Sonra bebeklerimi gezdirdiğim bebek arabam da duruyor sapasağlam. Yalnız şu kırmızı papuçlar yok mu... Bakın bu benim yaramdır. Hiç unutmam, başucuna bayramlık ayakkabılarını koyanlar misali merdivenin altındaki dolapta saklardım ben bunları annem atmasın diye. Gün içinde açıp bakardım yerinde duruyorsa eğer mutlu olurdum. Bide topuklu ayakkabı gibi tık tık ses çıkarırdı kendimi büyük hissederdim. en çok da bu yüzden severdim. Büyüdüm sanırdım giyince. Zalım annem hangi ara atmış bilmiyorum. Farkettiğimde kahrolmuştum yalnız onu iyi biliyorum. Az önce anneme gösterdim fotoğrafı, hatırlamıyor bile ayakkabıyı çok şükür beni hatırlıyor, babama gösterdim o beni bile zor çıkardı ortadaki cüce sen değil misin diyo. Nedense çok duygulandırdı bu fotoğraf beni. Kırmızı ayakkabılarımı geri istiyorum.

5 yaşındayken benden iki yaş büyük olan kuzenimin okula gitmesini kıskanıp ben de okula gidicem diye ağlamışım. Hem yaş hem de görünüş olarak küçük olduğum için beni ana sınıfına bile almamışlar ben daha çok ağlamışım. Müdüre hanım kıyamayıp “her gün misafir öğrenciymiş gibi gelsin, denetim için gelen olursa misafir öğrenci deriz” demişler. O gün annem anı olsun diye vesikalık fotoğraf çektirmiş. Çok yaramaz bi çocukmuşum, sürekli bi yerlerimi yaralarmışım. O fotoğrafta da burnumun üzerine henüz kabuk bağlamış bir yara izi var. Gel zaman git zaman o fotoğrafımı bazı evraklarda kullanmışlar daha sonra da çoğaltmamışlar. Son bir tane vardı elimde onu da 2012 yılında farklı bir şehire gidecek olan birine vermiştim. Yaklaşık 6 yıl önce fotoğrafı verdiğim kişiyi hayatımdan tamamen çıkarttım. O fotoğrafımı, her şeyden habersiz çocuk halimi o kadar özlüyorum ki anlatamam.

Sene 95. Dedemin kucağında Bolu/Kaynaşlı gorsel

bilmem ben hiç çocuk olmadım