çocukken yapılan psikopatça şeyler

4 yaşlarındayım annemlerden balon istemişim ama ev zaten helyum yuvası,yakında up filmi gibi uçacağız. Hayır dediler sinirlendim bende. Aradan zaman geçti ordan burdan yolduğum çiçekleri annemle babama götürdüm. Onlar da yaptığına üzüldü heralde diye düşünürken ağzımdan o müthiş cümle çıktı;inşallah arılar gelir sizi sokar (bkz: Hayırsızevlat)

Kertenkele avı... Köydeki çocuklar toplanıp elimize çubukları alıp kertenkele yakalardık. Kuyruğunu bırakan kertenkelelerin kuyruğunu incelerdik. Allah affetsin. Şimdi bunu köydeki küçükler yapıyor, yapmayın etmeyin diyorum yine de yapıyorlar. Neden o kadar zevk alıyosak sanki. Ahh ah

solucanları toplayıp kavanozda biriktirirdim abimle jshhshsh yani belki über bir sey değil ama hangi mantığa göre yaptık böyle bir sey bilmiyorum hahahahah

Rüzgarın estiği yönde koşup duvarın tam ucunda durmak... Bir iki denemeden sonra duramadım çakıldım yere bayılmışım...

alnımın ortasına, ateş yakmak için kullanılan çiralardan sürtmek. şöyle.

üvez sineği nin kıçına uzun sert otlar sokup uçak gibi uçuruyorduk

Babannemle yazın köyde gezerken yolda gördüğümüz kaplumbağaları ters çeviriyorduk. Babanne dedim dur napıyon amk, yazık hayvana. Yazın yağmur yağsın diye yapılan bir şey olduğunu söylemişti. Bunu duyduktan sonra bende yapmıştım bir defa. Yaşım 5(beş) veya 6(altı).

Karıncalar kaldırımda yürüdüğü zaman şlap yapıştırırdım ayakkabıyla üstlerine. Aşırı zevk veriyordu. Kaldırımda arardım hatta karıncaları, ezmek için. Hatırladıkça üzülüyorum. Kimse de dur dememiş Edit: Tabi sıvı yapıştırıcı ile(uhu) ağzımı tamamen yapıştırıp konuşmak istemediğimdem yapıştırıcıyla ağzımın içini doldurdum bunu nasıl unuturum. Görseniz ağzımı açamıyordum, dudaklarım birbirine yapışmıştı. Tabi sonrası malum. Döverek temizleme faslı

Çok soru soran bir çocuk olmam. Büyüklerin yanında oturmaya, soru sormaya bayılırdım. Tabi duymazdan gelme ne demek bilmeyince cevap verene kadar ya da sus ayıp, sus kızdı bak denene kadar gidiyordu. Senin gibi çocuğun olsun dediklerinde bir duraksatır bu hatıralar :)

Bi tane bebeğim vardı hani şu elleri ayakları yüzü plastikten olup gövdesi bez olanlar var ya hah tam da ondan.. evde ona elimdeki 15 20 cmlik telden salıncak yapmak istiyorum ama bi türlü olmuyo yapamıyorum en sonunda bi priz görüyorum diyorum ki bunda iki tane delik var teli sokayım da bebeğim duvara yaslanarak sallansın ne salakmışım bebeği kenara koyup teli iki ucundan tutup prize bi sokuyorum bütün apartmanın elektikleri gidiyo alevler malevler çıkıyo ama allahtan annem gelip oklavayla geri çekiyo beni tabi eller çizik çizik saçlar havaya dikilmiş ağlayamıyorum da şaşkınlığımdan Allah korumuş he bi de o gün misafirliğe gitmiştik o halimle hayır zorunuz neydi ölmedim diye mi gittik aq millet gülsek mi ağlasak mı diye şaşırıp kalıyodu biraz üzülüp sonra gülüyolardı şerefsizler

Salıncakta ayakta sallanırken ellerimi ipten bırakmak gibi bir huyum vardı. Bir gün yine elime bir çikolata alıp sallanmaya başladım. Tabi çikolatayı ısırmak için yine ellerimi bıraktım bırakmamla yüzüstü yere uçmam bir olmuştu. Ağzım burnum kan içinde ağlayıp eve koşmuştum. O günden sonra salıncak travma olarak kaldı bende shsksks