orhangutan babuşla konuşuyorduk da yine fevriliğimin çok büyük dert olduğunu anladım.
çok fevriyim amk. bir şeyi yapmadan önce sonuçlarıyla yapacağım arasında mantıklı bir bağ kurmuyorum. yapacağım şeye çok fazla inanıp ya da nedenlerine fazlaca güvenip sonuçları için hissetmem gerekenleri hissedemiyorum. gözüm kararıyor. sonuçlardan korkmam gerekiyorsa korkmuyorum, zarar vereceğini bilsem de yapıyorum hatta mesela ikili bir ilişkimi tümden bitireceğini bilsem bile inat ediyorum.
birinin benim inanç ve güven duygularımı dizginlemesi gerekiyor. hakikaten birileri için gözünü kırpmadan ölüme giden insanlardaki kafa yapısını çoğu kez görüyorum kendimde. deli cesaretini de ayrıca. ben böyle olmak istemezdim bıktım bedel ödemekten.