liseye giderken sabahları yolda gördüğüm bir kız vardı. başka okula gidiyordu. her sabah karşılaşırdık. çok güzeldi ama bende çok icine kapanıktım, kendine güven sıfır. cesaretimi toplayıp bir kere bile gözlerinin içine bakamadım. ismini dahi bilmiyodrum. sadece onunla aynı okula giden dershane arkadaşıma anlatırdım. eleman firlamanin teki, ıbne çamaşır değiştirir gibi sevgili değiştiriyor. her sevgilisinin de bi vesikaligini alıyor, fanteziye bak amk. bi gün gel sana sevgilimin fotoğrafını göstereyim dedi. fotoğrafı bir çıkardı şok oldum benim her sabah yolda gördüğüm platoniğim. sana anlattığım bu kız diyemedim. güzel kızmış kanka diyip geçtim. ama içime bi öküz oturdu. dedim senin şansını sikeyim, türk filmlerinde yok böyle senaryo..
neyse amk bunun üzerine okul yolunu değiştirdim,kızı görmedim bi daha.. aradan 10 sene geçmiş instagramda keşfette gördüm kızı. takipçi sayısı fazla ama sayfası gizliydi. şansımı denedim takip isteği yolladım. bi kaç gün sonra kabul etti. eskisinden daha güzeldi. manken gibi olmuş hatun. benim hesap gizli, fotoğraf attıkça beğeniyorum arada. geçen takip isteği gönderdi çok şaşırdım kabul edip etmeme konusunda tereddüte kaldım. takip edip beğenmeyip engellerse bu bana çok koyardı, küçük dünyamda böyle çok mutluydum. ulan ne olursa olsun dedim kabul ettim. mesaj attım cevap verdi, bugün buluşacağız çok mutluyum behh sözlük içim içime sığmıyor.
buluşma sonrası editi: buluşmamız akşam iş çıkışıydı. çalışan insanlarız velhasıl. bir haftadır insta üzerinden mesajlasiyoruz. çok fazla istekli görünmemek için direk numarasını istemedim. ben istemeden kendi versin istedim. bugün öğlen mesaj attı buluşmak için buradan mı haberlesecegiz, telefon numaramı istemeyecek misin diye? bu şekilde telefon numarasını da almış oldum.
buluşmayı çay kahve değil de yemek yiyelim istedim, kabul etti. en azından sessiz kaldığımız anlarda yemekle uğraşabilirdik, antalya'yi bilenler için atatürk parkında bi mekan ayarladım, rezervasyon yaptırdım aksam yemeği için. işyerinden arabayla almayı teklif ettim taksiyle geleceğini gerek olmadığını söyledi. 6 buçuk da buluşmak için sözleştik.
heyecandan 1 saat erken gitmişim. kafamda bir soru isareti? ya gelmezse..saat buluşma vaktinden 10 dakika geçmişti gelen giden yok içime bir şüphe düştü, boncuk boncuk terlemeye başladım. sonra o çıktı geldi. uzun siyah elbisesi, dalgalı saçları fazla abartı olmayan makyajı ile, melek gibi olmuştu. heyecandan kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. trafiğe takıldığını söyledi. sadece tokalaştık. 12 sene önce sadece yolda gördüğüm o güzel kız karşımda oturuyordu. ne kadar mesajlaşsakta karşılıklı oturmak tamamen farklı bir durum, uzunca bir süre dut yemiş bülbüle döndüm. hiç susmayan adam gitmiş ağzını bıçak açmayan biri gelmişti. yemeklerle birlikte yavaştan sohbete girmeye başladık.
üniversite yıllarından, işlerimizden, hayatımızdan konuştuk. lise günlerinden bahsettik. yolda hergün onu gördüğümü anlattım. hatta onu görmek için saatimi ona göre ayarladıgimi söyledim. onunda beni hatırladığını söyledi, şaka yaptığını düşündüm. ciddiydi. okul çıkışı eve 3 kişi döndüğümüzu, son senelerinde artık göremediğini söyleyince şaşkınlığımi gizleyemedim. doğruydu. dediğine göre aslında o da farkindaymis benim. ama sadece okul yolunda gördüğüm insan diye birşey gelmiyormuş elinden. haklıydı.
böyle böyle herşey den konuştuk. yemekten sonra biraz yürüyüş yaptık. evine bırakmayı teklif ettim kabul etti. inerken elimi tutup görüşürüz dedi. şuan neyiz ilişki durumum ne hiç bilmiyorum. tek bildiğim çok mutlu olduğum.
-
-
-
dokuz ay sonra gelen edit: 2 aylık evliler onlar :*