nasıl bir zaafım varsa artık ''biz'' olacaz diye, her seferinde inanıyorum, sonrası mı? yine her zaman ki gibi kanıyorum.. yine kan yine hüsran..
bu kısır döngüyü o kadar yaşamama rağmen inanmaya devam ediyorum.
benim ki ''körü körüne inanma'' belki de, bilmiyorum.
gün içerisinde aklıma geldikçe (aklımdan çıkmıyor aslında)
(bkz: olacak, olacak, olacak! ) diye söyleniyorum.