geçen gün yürüyodum sahilde , kafam biraz bozulmuş biraz hava almaya çıkmıştım.gözüme ayakabı b oyayan bi çocuk ilişti,bi içim burkuldu.uzaktada macuncu,patlamış mısırcı,pamuk şekerciler vardı.kaptım hepsinden biraz gittim yanına.oturup muhabbet ettik 2 saaat.inanabiliyomusunuz 2 saat bi çocuklan.10 yaşında adı muhammet,hayallerine anlattı,yaşadıklarını.doktor olmak istiyor aslanım.ve bu zaman içerisinde acayip güldük eğlendik.ve ordan ayrıldığımda sıfırlanmış gibiydim,sanki yeni doğmuş gibi.huzur dolmuştum.o yüzden lütfen çocuklarımıza iyi bakalım,onları üzmeyelim,mutluluk kaynağımız olsunlar.