asosyal itiraf

bazen kendimi amaçsız bomboş hissediyorum. bu size de oluyor mu ? nasıl bir his biliyor musunuz arkadaşlar. canımı yakanlara deli gibi öfkeleniyorum ve içimi sadece intikam duygusu kaplıyor. ama bi sarkı dinlerken oluyor bu. cunku ne zaman bi sarkı dinlesem hüzünlü, sadece düsünüyorum. öfkeme hakim olamıyorum. sonra geciyor o insanlar umrumda olmuyor. güzel anılarımız aklıma geliyor. neden diyorum ? bunları ben mi hakettim gercekten. sonra o da geciyor. yine bomboş kalıyorum duygusuz. sonra birileriyle güzel bir başlangıc yapmak istiyorum. ama olmuyor yapamıyorum. bi bakıyorum cevreme bir sürü insan ama hepsi boş tıpkı benim gibi. bomboşuz bomboş. hiç bir sey yok icimde öfke nefret kin mutluluk, sevgi, aşk, acı, zevk vs. hepsi bir anda gelip bir anda gidiyor.