çocukluğum hep bişeylerin ozlemiyle geçti. 10 yaşında düzenli olarak çalışmaya başladım.10 yasindan once de ayakkabı boyaciligi ve simit satmisligim da vardi ama onları hevesli yapmıştım onları saymıyorum. 9 kardeşiz nedendir bilmiyorum ama 3 büyük abim de çok küçük yaslarda calismaya başlamışlar.çoğu çocuk gibi oyuncak sahibi olamadım bisiklet sahibi olamadım.okuyamadim da aslında bu tembel bi cocuk olduğumdan değil ben hep çalıştığım için okul dışında pek bi zamanım kalmıyordu. ben kendime zaman ayırmak için okuldan kaçıyordum.kaçıyordum dedigim kimi derslere giriyor kimine girmiyodum.hiç unutmam bi ara matematik hocam oğlum sen okulun yolunu unutmadın mi bugün noldu da geldin demişti olay bu raddeye vardı siz düşünün ne kadar gitmedigimi nasıl toparlarım bilemiyorum ama su an bile istediklerimin yüzde 90 ı gerçekleşmiyor hep bi yarım hissediyorum kendimi hem mutsuz yorgun yarın ne olacağını bilmiyorum hiç bir planım yok sadece ani yaşıyorum herseyi akışına bıraktım umarım bigün hersey gönlumce olur.