müzik
Merak ediyorum, acaba mutlu olmayı hak etmiyor muyum? Bu ara tilki gibi aklımda bu dolanıyor. Yoksa kötü bir insan mıyım? Neyim yanlış? Nerem yanlış? Nasıl?
Bildiğin ilk çağdaki insan gibi sorguluyorum kendimi. İnsanlardan nefret ediyorum, bu sistemin oluşturulmuş olmasından nefret ediyorum, her şeyden nefret ediyorum.
Sonra biraz düşününce hoşlanıyorum tekrardan ısınıyorum, tek yanlışıyla tekrar siliyorum her şeyi.
Bu ara asosyal moduma komple geri dönüş yapacak gibi duyuroum. Hiçbir şeyden keyif almıyorum. Komedi izlerkende suratım tam bir pokerface, duygusuz, stabil değişmeyen, dramatik bir olay karşısında da aynı, mutlu bir haber alsamda aynı son 36 saattir. Bilmiyorum sözlük bilmiyorum.