sabaha babam geliyormuş yanımıza öyle tatilinden dönerken uğramak amaçlı 3 aydır konuşmuyorum zaten. o da sağ olsun bir kez olsun "nasılsın ne yapıyorsun bir ihtiyacın var mı" diye  hiç aramadı.  gelmesini de istemiyorum zaten.

aslında böyle yazınca da o kadar çok üzülüyorum ki. kızıyorum da aynı zaman da kendime daha sağlıklı iletişimimiz olabilseydi keşke 

ama her şeye rağmen tüm kızgınlıklarıma kırgınlıklarıma da rağmen en azından bir babam var diyorum. yaptığı yanlış kendine umarım tekrarlamaz demekten başka da bir şey denmiyor. 

asosyal itiraf