liseli zamanlarımı, burda içimi döktüğüm anları ve burdaki samimiyeti özlüyorum. burası bana birçok arkadaş kazandırmış olsa da eskiyi göz göre göre mahvettiği için sözlüğe kızgınım biraz. veya kıristanoya da denilebilir. gülünç geliyor.
ha ama ara ara girip yoklamayı ihmal etmiyorum. burası bir anı havuzu oldu bir nevi. geçmiş bir daha geri gelmez. yeni yazarlar üzerine alınmasın ama burası bir çöp yığınına döndü. her baktığımda binlerce entryi, duygularını, hayallerini hesabıyla birlikte uçuran yazarlar aklıma geliyor.
neyse, kaybettiklerimize değil kazandıklarımıza bakalım bundan sonra.
(bkz: adamlar ve çiçek)