gamsız olmuşum lan, onu fark ettim. ama öyle iyi anlamda dertsiz tasasız değil, umursamayacak kadar gamsız olmuşum. her şeyi o kadar tiye alıyorum ki! götümün ucunda nükleer bomba patlatsalar "amaaan!" diye tepki vereceğim, aman diyeceğim çok da olmayan şeyimde. insanların laflarına kulak tıkamaya başladım ve bu yüzden sağırlaştım. hatta bir nevi körleşme vardı.
artık tam okuyamıyorum gibi geliyor ve bu konuda gerçekten ciddiyim. geçenlerde fark ettim bir metin okurken bazı kelimeleri atlaya atlaya okumuşum ve bu yüzden tamamıyla yanlış anlamışım bütün olayı. aynı şekilde insanları da yanlış anlamaya başladım çünkü dert edinmemek için laflarını geçiştiriyor veya dinlemiyorum. sırıtıp geçiyorum her şeyin üstünden. sanırım bu bencilliğe neden olan çevrenin gereksiz hakaretleriydi. bencillikten kederimi bile yaşayamıyorum, ne yapacağım bilmiyorum insani bir tarafımı kaybetmişim gibi hissediyorum.