insanları kırıyorum. bunu hak etseler de hak etmeseler de onlara kötü davranıyorum. bunu isteyerek yapıyorum. tüm hırsımı onlardan çıkarırcasına. tüm bunları yaparken de gayri ciddi bir tavır takınıyorum.
peki bunları neden mi yapıyorum?
çünkü kendimden nefret ediyorum. kendime tahammül edemiyorum. benimle konuşan, yüzüme gülen herkesi, sırf kendimle ilgili bu düşüncelerimden dolayı, samimiyetsiz ve yalancı buluyorum. gerçekten benim hakkımda olumlu şeyler düşenebildiklerini kabullenemiyorum. bana yakın olmalarını istemiyorum. hayatta bir değerim varmış gibi davranmalarını istemiyorum. sadece benden uzak olmalarını istiyorum.
kendimle olan meselemi çözemezken başkalarıyla baş etmek istemiyorum.
beni sevebilme fırsatını yalnızca bir kişiye verdim şimdiye kadar. ve kendime de onun doğruluğuna inanma şansı..
peki ya sonuç?
işte bu...