lise tarihinde devamsızlıktan kalan kimse görmememe ve kalmayacağımı bilmeme rağmen her yıl ikinci dönemin başlarına doğru götüm tutuşurdu. devamsızlık haklarını okulun ilk ayından arkadaşlarla kaçarak bitiren ben geriye kalan zamanlarda alarmı sabahın altısına kurup geç kalmamak için dua ederdim.
hani değdi de, okuldan kaçıp sadece internet kafeye giden tipler değildik. yeri geldi galata'ya balığa gittik, yeri geldi karaköy ara sokaklarındaki eski kiliseleri dolaştık, yeri geldi cumayı sultanahmet'te kıldık, yeri geldi moda sahilde haydarpaşa'yı izledik, yeri geldi kadıköy'ün bi ara sokağında çekirdek kola yaptık. buraya sığdıramıycağım her boku yedik.
kısacası okuldan kaçtığımız zamanları resmen küçük kültürel tatillermiş gibi kullandık.
zevkli günlerdi ama geri dönmek istemem.
ulan acaba bırakırlar mı diye ne içim içimi kemirirdi beee