üç dört sene önce basına da konu olan bir davanın sanığı için bugün savunma yazdım. hiç inanmayarak yazdım. herkesin savunulacak bir yanı vardır diye her yerde herkesle tartışan ben bunda savunulacak hiçbir yer bulamadım, midemi bulandıran birçok ayrıntı okudum üstelik. buna rağmen eveleyip geveleyip yazdım, savcı da mütaalasında beraatini istemiş zaten. haftaya duruşması ve muhtemelen beraat edecek. ülkede tüm doğrular ölmüş bir ben mi kalmışım napabilirim diyorum ama içim hiç rahat değil.