1 saattir uyumaya cabaliyorum. uyuyamadim. laf lafi acti tabi yine.
birini bekliyorum, kimi, bilmiyorum. sanki bir sokak kosesini donsem gorucekmisim gibi hissediyorum. aci cekiyormus da beni bekliyormus gibi hissediyorum. ona sarilmami dort gozle... boslukta gibiyim, eksik parcam oymus gibi. bakiniyorum etrafa, sanki gordugum an o oldugunu anlayacakmisim gibi. ama sonra bakinma etrafina, o yok iste diyorum.
sanirim icimde bir "o" yarattim, ona asik oldum. bekliyorum.
o'nun kimsesizligi ve kimliksizligi kadar kotu bir gercek olmadi simdiye kadar hayatimda, bu kadar uzun sureli yasamadi, yasayip acitmadi.