sevgi her zaman insanlar arasında mı olur, sevgi karşılıksız mıdır? bu soruların cevabını ondan öğrendim. o'nunla 5 yaşımda tanıştım. ne zaman canım sıkılsa yanına giderdim. dertleşirdik onunla. çok iyi bir dinleyiciydi. onun pek derdi olmazdı. bazen sinekler bazense mevsimlerdi tek derdi. sarardıgında su, sineklendiğinde bir ilaçla çözülürdü tüm sorunları. i̇lkokula başladığımda daha az görüşür olmuştuk. o da büyümüştü. artık kendi sorunlarını kendi çözüyordu. ama hala benim en iyi dostumdu. liseye başladığımda araya kilometreler girmişti. sadece ayda bir kez görüşebiliyorduk. benim canım dostum... görüşmememizden şikayet ettiğini anlıyordum. hatta babam onun dilinden anlamamı onun dalındaki vitaminlerden oldun diyerek açıklardı. lise son sınıfa gelmiştim. yine soğuk bir kasım sonunda yanına gidiyordum. ve o an o yaşıma kadar yaşamadığım bir duyguyu yaşadım. dehşet, üzüntü... hayır hayır acıydı bunun adı... hayatımda var olmuş ve olacak en büyük dostum yoktu orada. bir iki meyvesi yerdeydi. yıkmışlardı onu kökü bile durmuyordu yerinde.i̇nanamadım.etkisinden kurtulmak aylar sürdü. o benim en büyük dostumdu. hala da öyle kesilmeden önce bir tohumunu bırakmış olsa ki şu anda bu yazıyı onun altında yazıyorum.
benim en büyük dostum ve mirasına iyi bakıyorum...