ara sıra ruhum bir fanusta sıkışmış gibi sanki.hic bir şey yapmak istemiyorsun tam da şuan olduğu gibi .evet şuan yagmur yağıyor ve onu izliyorum âdeta bir sevdiğine kavuşma arzusu kadar heyecanlı ve coşkulu düşüyor yağmur damlaları gökyüzünden.yağdığı her yeri arındırıp temizliyor, keşke içimizdeki tüm kötülükleri de alıp götürse bizden demek geçiyor içimden.
sürekli güçlü olmaya çalışmak yorucu. üzülmemek adına yapılan bir protesto bu biliyorum. insanların gözüne bakınca yaşadığı şeyleri en azından az çok anlıyorum ve bu bana ağırlık veriyor bazen. hayat ne yaşattı da bu hale geldi diyorum sonra. herkesin farklı bir hikâyesi var,bu hikâyenin başrolünde misin o asıl soru. sınırlarını korumak çok zor artık,gelişigüzel yaşamları görünce kendine bu kadar yüklenmek anlamsız sonuçta ikimizde yok olup gideceğiz gibi düşünceler sızıyor beynime . ben kendimde en çok sevmediğim ya da olmasa da olur dediğim şey hisli olmak belki de .acıyı,sevgiyi,nefreti.mutlulugu hep diplerde yaşıyorum ortası olmuyor ve bu bütün hücrelerime yansıyor hani bazısı o yaşadığı duyguyu muhafaza eder ya öyle olmuyor işte . (o da zararlı bi süre sonra) ilerde hayatım nasıl olacak diye düşünüyorum hayatın nasıl sürprizleri olacak kim bilir zaman nelere gebe. sadece şuna inanıyorum hayat affetmez sana sunulanin değerini bilmeyeni..