asosyal itiraf

ilk okula başladığım gün annem ve babam çalışıyordu. herkesin annesi babası vs okuluna sınıfına hatta sırasına kadar elinden tutup getirdi, annesi babası gidince arkalarından ağladı ben mi bem tek gittim, evim yaşıma göre okula uzaktı. akşam olunca almaya gelende olmadı. hocam ailen gelene kadar yollayamam demişti sonra o bırakmıştı. arkadaşlarımın ailesi 3 4e kadar bırakırdı ben bıraksınlar istemezdim zaten çalışıyorlardı ama insan eksik hissediyor burukluk oluyor. erkek kardeşim bunu yaşamasın diye sık sık giderim tek olduğunu sanmasınlar diye buda böyle bi hikayem.