hoşlandığım kız çevremde olunca bi moralim bozuluyor, canım sıkılıyor , keyfim kaçıyor hayattan soğuyorum.belki ona hiç ulaşamayacak olmanın hüznü belki harika olamayışım bi garip duygu benim için.
lisede vardı en güzel örneği yani aşkı onda bulmadım ama muhabbeti harikaydı bana değer verdiğini hissettim bir kaç kez çok yakın arkadaştık yani benim için öyleydi en azından. baktım lise bitiyor yani yarın bir gün unutup gideceğiz herşeyi söylemek istedim ona farklı şeyler hissettiğimi ( asla götü yemeyecek olan ben ) söyledim ve o günden sonra 1 kez hariç benimle konuşmadı çok çaba sarf ettim 3 ay aklımdan çıkmadı bak her gün deli gibi onu düşündüm.
lisede hep sevgilileri oldu işte ne zaman mutlu olsa dersten kaçardım çünkü en mutlu anını benimle paylaşacak kadar özel değildim onun için belkide öyleydim bilmiyorum bilemiyorum artık.
not :sadece duygularımı paylaşmak istedim.