son zamanlarda hayatımda hiçbir şeyin yolunda gitmediğini, elimi neye atsam hayatın bana ''siktir ordan deyyus'' dediğini hissediyorum.
olmuyor, insanlar mutluluk kolay diyorlar, küçük şeylerden mutlu olunabilir diyorlar ama küçük şeylerim bile yok artık.
en ufak mutluluklarım bile tek tek sorun çıkarmaya başlıyor, hayatımda rutin giden şeyler bile yoldan çıktı.
öyle ki sabah uyandığımda uyanmak için bir sebep dahi bulamıyorum, büyük mutlulukları geçtim küçük şeylerim bile bir bir kayboldu.
adına şans mı derler ne derler bilinmez ama yorulduğumu iliklerime kadar hissediyorum.
bazen yolda yürürken bile bir an durup koca bir of çekip öyle devam ediyorum yoluma. düşünceler yorulunca nefes bile almak güç geliyor.
insanlar zamanla düzelir diyor ama ne işlerin düzeldiği var ne de zamanın geçtiği.