asosyal itiraf

"forumvari olduğu için modlardan rica ediyorum bu başlık ve entiriyi lütfen silmeyin." herkesin melankolik dönemleri ve hayatı sorguladığı küçük bir zaman aralığı olur. benim ise bugündü. bunun birçok sebebi var ama en önemlisi artık doğum günümün yalnızca ailem tarafından kutlanıyor olması. o da, babamın para vermesi ve benim kendi doğum günü pastamı alıp eve gelmemden öteye geçmiyor malesef. artık doğum günü kutlamıyorum. her nisan'ın 20'si basit bir pasta yemekten öteye geçmeyen bu adet bugün son buldu. şimdi diyeceksiniz ki madem dün doğum günündü de neden bugün son buldu? belki biri benim doğum günümü hatırlar, kutlar diye bekledim. evet. dün doğum günümdü ama ben pastayı bugün son kez aldım. bu kendimi ve çevremi sorguladığım dönemde anladım ki telefonunuz ve sosyal medya kimlikleriniz yoksa bir hiçsiniz. milyonlarca spermden başarıyla bu hayata geldiğim için bugüne kadar çok mutluydum. dostlarım, arkadaşlarım, kardeşlerim dediğiniz insanlar artık size "i̇yi ki doğdun" bile demiyorsa çokta önemli değilmiş bu doğum günü saçmalığı. korkum ise yalnızca şu; doğduğum günü "sevdiğim, saydığım" insanlarla kutlamıyorsam doğum gününe de gerek yokmuş. peki ya bir gün bu hayatta sevdiğin, saydığın insanlar kalmazsa? i̇şte o son vazgeçiş gelmeden hayatımı iyi yaşamaya ve iz bırakmaya çalışacağım. belki doğduğum günü bundan sonra anmalarına izin vermeyeceğim ama bu hayatta iz bırakabilirsem öldüğüm günü istedikleri gibi anabilirler. doğum günü anmayla başladım ama intihar mektubu yazacak noktaya geldim. bu da işte yalnızlığımın belgesi.