eskiden belli belirsiz bir ilişkim vardı.ondan kurtulmak için çok uğraştım olmadı. taaki onu görene kadar. onu ilk gördüğümde dedim ki ne kadar garip bir çocuk.umursamaz,güven vermeyen...sonra ona bir daha baktım.henüz hiç konuşmamıştık ve dedim ki ne kadar da ben.bir zaman sonra fark ettim ki onunla konuştukça mutlu oluyorum,gözüm her gün onu arıyor.aklımı meşgul eden tek şey olmaya başladı. merak ediyordum sevdiği sevmediği onun hakkındaki her şeyi bilmek istiyordum.içmeye gittik bir gün.herkes dağıldı biz kaldık yürüyorduk sokaklarda sarıldı bana sıkı sıkı.sarhoştuk.bir banka oturduk.bana biraz kendinden bahsetti ve dedi ki beni hiç tanımıyorsun.kafam çenesinin altındaydı ve elleri belimde.en son ne zaman böylesine mutlu olduğumu bile hatırlamıyordum. o kadar mutluydum ki şimdilerde dediklerini hatırlayamıyorum. hatırlayabilmeyi hiç bu kadar şiddetle istememiştim.o an ona söyleyebildiğim tek şey yeter bu kadar mutluluk diyip yanından kalkmak oldu .o bakışını hala unutamıyorum.neden dedi gidelim dedim. yolda hiç konuşmadık.durağa geldik tekrar sordu cevap vermedim.gidiyorum dedim ve gittim onu orada öylece bırakıp.eve vardığımda bu filmi izle beni anlatıyor dedi izledim.son konuşmamızmış...sürekli aynı ortamda bulunuyoruz. o her fırsatta bana dolaylı yollardan iğneleyici konuşuyor.üzücü cümleler hepsi.kırıcı.ama yan yana taburede oturup birbirimize hiç bakmadan sigara içip duygusal şeyler dinleyebiliyorduk.zaten hepsi bu'ydu.ağlamıştı. niye ağladığını çok sonra öğrendim.neyse 1 ay sonra kardeşim dediği kızla sevgili olmuşlar.demek o kız içindi sessiz ağlayışı.hiçbir şey hissedemiyordum..ağlayamıyordum içime attıkça büyüyordu hislerim.hiç göz göze gelmemeye başladık.bakamıyordum yüzüne.günlerce böyle sürdü.sonra geçen o kız,ben,o 3 kişi oturuyorduk.böylesine rahatsız başka bir durum daha olamazdı.kız muhtemelen aramızdakileri bilmiyor.ben hiç konuşmadım.ama bildiğim bir şey var başından beri konuşmadığım ve hiç bakmadığım için bu halde olduğum. belki öğrendiğimde bağırsaydım en azından neden deseydim böyle olmayacaktı.ona kızgınım çünkü ne hissedeceğimi ne kadar üzüleceğimi düşünmedi bile.bir an bile düşünmedi.mutsuz olduğunu hissediyorum.sanki her bakışı özür diliyor gibi,pişman gibi,bul beni bu çukurda der gibi.2 hafta içinde olanlar bunlar.şimdilerde benimle konuşmaya çalışıyor,beni izliyor.ama onunla sevgili...çok üzgünüm sözlük.böyle olmaması gerekti diyorum.