şu an ne yapacagımı bilmiyorum. beyni olan rica ediyorum bana yardımcı olsun.
abiler benim en büyük korkum yabnızlıktır. hani fani dünyada korktuğum ve korkmaya düşündüğüm tekşeyde odur.
eski yazılarımda olan 2 kız vardı abi. biri sevdiğim kız biri ise en yakın arkadaşım olan kız. hani şu kadar yakınız benim ailem eski ülkü ocakları kurucularından bende aynı şekilde zamanında çok görev aldım ve bu kız hdp'li yani kendime o kadar yakın hissediyorum
abiler ben yakın zamandır kendi çapımda dışardaki insanlara karşı bir güven sorunu yaşıyordum. hani birileri bişey yapıyor ama ben olaylardan gram herhangi bir şey algılayamıyorum. güvendiğim insanların bana terse hateketler yaptıklarını düşünüyorum falan ama buna güvenim sonsuz yani. bana bir kişiye güvenmemem gerektiğinden bahsetti dedim neden işte önce durdu falan sonra olayı anlattı. dünde güvenmemem gereken kişi ile yine oturduk muhabbet ederken ağzımdan kaçtı. ama nasıl kaçmak hani cidden afalladım sonrada anlatmak zorunda kaldım. hedef tabi belli oldu. tabi ben küstüğünü anlamadım çünkü anlmaıyorum yani benkij bi durum genel olarak algılayamiyotum durumu. çıkarken beraber çıktık dediki biz sana küsüz. olayı sonradan farkettim ama cidden ne yapacağımızı algılayamadım.
hani normal bi şekildfe gönlünü alırım hesapları yapıyorum ama olay benim düşündüğümden daha büyük perspektifli imiş. sabah dedimki bi çiçek alıyım hani affeder ya iki şirinlik yaparım falan öyle düşünüyorum. sabah çiçekcileri açık bualamadım bende çikolata falan aldım hepsinden. gittim baktım yok sınıfta bende en yakın arkadaşına ki benimde hoşlandığım kız olur kendisi verdim. önce güldü falan dedim herhalde tamam sıkıntı yok.6 tane verdim böyle birini ben yedim birini bi erkek arkadaş aldı dördü bana geri döndü . ula dedim işin rengi bu kadar açık değil bir üst seviyeye geçirmek lazım. öğlen çıktım o en çok papatyaları sever diye gittim papatya aldım okula döndüm ama zaten kafam efsane dolu yani ne yapacam bilmiyorum. abi affetmedi. elimde çiçeklerle kaldım ortada. bide salak gibi blöf yaptım gidersem dönmem diye. onuda kabul etti git dedi. bi arkadaşada çiçeği verdim dedim bunu en yakın çöpe at. atmadı dedi ben bunu veririm. versende vermesende artık dedim kaçtım. şu an ne yapacağıma dair bi düşüncem bi fikrim yok. zamanında onlar için bütün bir fakülteyeyide karşıma aldığım için şu anda çevremde cidden insan yok. ben kendimi nasıl affettirebilirim affettiremesemde ne yapabilirim hiç bir fiktim yok hani şu an cidden kafam nerde bilmiyorum. öneri verenlere lne yapabileceğiimi anlatanlara şimdiden teşekkür ederim.