büyüdüm artık.kolay kolay pes etmiyorum.üzülmüyorum.seni aklıma getirmiyorum.boşveriyorum,geçiştiriyorum,umursamıyorum.bazen bir yerde adından bahsedenleri duyar gibi oluyorum ama tanımamazlıktan geliyorum seni.canımı yakan insanların peşinden koşardım.artık koşmuyorum.gitmeyi göze alabilen hiçkimse için kılımı kıpırdatmıyorum.şarkılar canımı acıtmıyor artık.filmler duygulandırmıyor.insanlar üzemiyor.bencilleştim.duygularımı kaybettim belki.kim bilir.
belki içimdeki seni kaybettim.
sabahları mutlu uyanıyorum.geceleri huzurla uyuyorum.pişman olduğum şeyler yaşamıştım.artık pişmanlık nasıl bir şeydi,hatırlamıyorum.teşekkür ediyorum yaşadığım herşeye.iyiki yaşamışım diyorum.ben artık senin tanımadığın biriyim.
neden mi ?
çünkü birinin ne zaman gitmemesini istesem,gitti.çünkü benim yarım bıraktığımı hep bir başkası tamamladı.çünkü birine ne kadar az değer verirsen,o sana o kadar çok değer verir.işte bu yüzden,beni değiştirdiğin ve yaşattıkların sayesinde 'başka biri' yaptığın için teşekkür ederim. iyiki yoksun.
(bkz: bilmiyorum)