sevdiğimi sevdiklerime belli edemiyorum, pişman olacağımı bile bile saçma sapan ilişkiler yüzünden okadar sevgimi hoşgörümü harcamışım ki, aileme sevgimi hissettirecek halim kalmamış gibi... farklı şehirlerde yaşıyoruz arada geliyorlar ziyarete kavga gürültü haklılar, kaç yaşına geldim bi baltaya sap olamadım gibi davranıyorum işim ve sorumluluklarım çok aksini söylese de... sanki benim evimde düzen değiştiriyorlar gibi hissediyorum geldiklerinde ama giderlerken bir parça mı götürüyorlar işte yazar burada allah kahretsin benim agresifliğimi de, sevgimi gösterememe de diyor başlıyor kendine sayıp sövmeye..
özetle aile candır sözlüktaşlarım kıymet bilinesidir. gittiğinde yeri asla dolmayanlardır. şimdi yanlarına gidip enazından sizleri çok seviyorum diyemeyecek olsam da güzel yüzlerini göreceğim...