türkiye'de öğrenci olmak

gece gece sinir katsayımın zirvelere oynamasıyla bu başlığı açıyorum. bir ülke düşünün ki sırf esnafların ve orada yaşayan insanların cebi öğrencisinin üç kuruşluk harçlığıyla dolsun diye onlarca ilde onlarca üniversite kurup işsiz kalacak insanlar yetiştiriyor. aynı ülke yetiştirdiği işsizlere kredi verip mezun ettiğinde misliyle geri istiyor. bir millet düşünün öğrencilerin mecburiyetini kullanarak onları sömüren, sikinizi sokmayacağınız eve bin lira, yiyeceğiniz bir kuru ekmeğe yirmi lira fiyat çeken. parası yetmediği için çalışmak zorunda kalan, saati 3 liradan çalıştırdıkları öğrencilerin sırtından geçinen bir millet düşünün. aynı millet kredisini ödemek istemeyen işsize sike sike ödeyeceksin diye ahkam kesmeyi iyi biliyor ama. milyonlarca liraya giriş kapısı yapan üniversitelere, bi sikime benzemeyen kitaplarını öğrenciye zorla satan akademisyenlere değinmenin bile gereği olduğunu sanmıyorum. şimdi burada da çıkacak üç beş kendini bilmez, bile bile imza atmasalarmış diyen. biriniz çıkıp da öğrenciyi sömüren yurtları, ev sahiplerini, esnafı, hatta devletin akademisyenini konuştunuz mu da bugün çıkmış öğrencinin ödeyemediği paranın peşine düşüyorsunuz. ben çok sükür öğrencilik hayatım boyunca aç ve açıkta kalmadım ancak ne halde ne insanlar tanıdım. iki kuruş parası olmadığı için krediye imza atmak zorunda kalıp bir yandan çalışanı da gördüm üstelik abartmıyorum saati 3 liraya. bir futbol kulübü kadar, bir inşaat firması kadar, bir otoban kadar, köprü kadar değeri yok öğrencinin. siktir edin tabi, derdiniz mi yok. ben bu dünyanın da, öğrencinin hakkını yiyenin de... zerre hakkımı dahi helal etmiyorum.

zordur. daha zor olanı ise Türkiye’de hayalleri olan bir öğrenci olmaktır.

Türkiye'de pek çok şey olmak zor, bu sadece onlardan biri.

Çok zordur. Özellikle de idealleri olan girişimci bir genç iseniz daha zordur. İllaki yolunuza taş koyan altınızdan halıyı çeken biriyle karşılaşırsınız. Onu geçseniz yaşam şartları ekonomik koşullar yakar canınızı.