allah'ın varlığının kanıtı

itiraz edenin allah belasını versin. budur; link

(bkz: çarpıldım)

(bkz: ben)

(bkz: kainatın düzeni ve intizamı)

(bkz: allah diyen tirbuşon)

yoktur. ve olması da imkansızdır.

(bkz: anlayana sivrisinek saz anlamayana sazı soksan az )

allah yoksa şu dağları kim yarattı

(bkz: inna ) (bkz: robin van persie)

başlığı ciddiye alıpta girdim içeri. ne var diyen kanıtlama gereği duymuş ne de yok diyen. tam olarak kanıtlanabilecek veya kanıtlanamayacak bir şey olsa da; düşünceler bir noktaya dayandırılmalıdır diye bilirim ben.

allah dediğin de o kalbini saran huzur varya, o işte allah'ın varlığının yürekteki en büyük kanıtıdır.

olmayan bir şeyin varlığını inkar etmek , onun olduğunun kanıtı değil midir sayın ateist yazarlarım.

kanıta ihtiyacı yoktur. olması gereken sorgusuz sualsiz iman etmektir. çünkü bu bir imtihandır.

yav olmayan bir şeyi nasıl inkâr edebilirsin bunu merak ediyorum sadece eğer bir şey yoksa bu ortaya atılmaz bilemezsin yani olmayanı

inanmak isteyen inanır. ama bir faydası olur mu bilmem.

bu güzellik ve mükemmelliyetin elbet bir yaratıcısı vardır. ancak insanlara bunu inandırmak çok zor. en iyisi kalplerine göre ilerlesinler, ilerde zaten anlayacaklar olacaktır.

sizin karşınıza çok zeki bir müslüman çıkarabilirim,çok zeki başarılı hristiyan çıkarabilirim,aynı şekilde yine çok zeki bir ateist çıkarabilirim. insan düşünerek aklını çalıştırarak bi şeye inanır evet doğru ama insanın içindeki mayasına göre şekilleniyor bu inanç meselesi.zekanın düşüncenin evet bir önemi var ama asıl etken sizin karekteriniz olduğunu düşünüyorum.ha kanıt meselesine gelirsek yok öyle bişey. eğer öyle bi şey olsaydı ilk insandan bugüne kadar tanrı var mı yok tartışmaları sürmezdi. ya var olduğu kesinleşirdi,yada yok olduğu...

Şunu bilir şunu derim asla inanmak istemeyen biri zaten inanmayacaktır kulaklarını tıkayacaktır diğerleri zaten her yerde kanıt bulur. En boktan meseleler için bile nette vakit harcarken bunla ilgili bir sürü şey bulabilirsiniz.

Olmayan bir şeyin varlığına itiraz edilemez gibi sığ bir yorum yapmak geldi içimden.

"Gerçekten inanmak isteyenler için yeryüzünde de kendinizde de nice işaretler, vardır. Hâlâ (bu gerçekleri) görmeyecek misiniz?" -Zariyat Suresi 20,21

Tanrı bana hayatımda öyle ilginç tesadüfler yaşattı ki resmen bana bir mesaj verdi,ben buradayım dedi umarım bir gün herkesin başına gelir :)

Allah'a inanmayabilirsin ya da Yehova'ya veya İsa'nın anlattığı Tanrı'ya. Ama istesen de istemesen de evrenin bir yaratıcıya sahip olduğu fikrini kafandan atman çok zor. Sonuçta kaos teorisi denen bir şey var. Kısaca bahsetmek gerekirse; evrende gördüğümüz birçok şey birbirinden o kadar düzensizdir ki bağlantılarını çözmek ve etkileşimlerini incelemek derine daldıkça imkansızlaşır. Oluşumunu ve sonuçlarını gözleyebildiğimiz durumlar matematik dilinde linear denklemler olarak anlatılır. Ve belli bir çözüm uzayı vardır. bu denklemleri hayatta gerçekleşen olaylarla bağdaştırabiliriz. Yani eğer elmayı havaya atarsan yere düşer ya da rüzgarın etkisiyle yapraklar sallanır gibi. Bunların hepsi şimdiye kadar Aristo'nun, Ptolemy'nin, Newton'ın, Kopernik'in ortaya attığı farklı hareket yasalarıyla çözümlenmiş şeyler. Bu tür gerçekleşen olaylar belirli denklemlerle açıklanabilir ve kanıtlanabilir. Fakat meydana gelen bazı olaylar vardır ki sistemin karmaşıklaşması sonucunda çözümü zorlaşır. Bunlara nonlinear denklemler denir matematikte. Yani bu sistemin diferansiyel denklemlerinde bilinmeyen sayısının artması ya da bilinmeyenin derecesinin büyümesiyle ortaya gelir. Ve artık çözüm uzayı değil evre uzayı dediğimiz bir kümeyle anlamaya çalışırız. Evre uzayı bünyesinde farklı evrelerin birbiriyle oluşturduğu dinamik bağıntılar barındırır ve bunların toplamında dinamik sistem oluşur. Yani bu bağıntıları çözemediğiniz sürece kümedeki evreleri ve çözümlenmesini de anlayamazsınız. Evren de aslında buna oldukça benzer. Gerçekte bildiğimiz ve kanıtladığımız olaylar daha az karmaşık olan ve aklımıza yatan durumlardan oluşuyor. Unutulmamalı ki insanın aklına yatan olgular o çağdaki yaşayanların bilincinin ve sistematik altyapısının meyveleridir. hatta (bkz: Thomas Kuhn'un paradigması) Yani karmaşıklaşan sistemi anlamamamız için yeni bulgulara ve bunun sonucunda bilinmeyenleri ortadan kaldırıp sistemi kolaylaştırmaya ihtiyacımız var. Tam bu noktada inanç devreye giriyor. İnanç bilinmeyeni kavramayı ve onu özümsemeyi sağlıyor. Bu bilinmeyenlerin var olması sistemin yokluğunu ispat edemez. Ateistler de tam bu noktada inkar etmeyi tercih ediyor. Kabullenemedikleri şey insan zihninin sınırlarının varlığı. Şunu düşünmelerini isterim; henüz mariana çukurunun dibine 2012'de inilebildi, 12 ton ağırlığındaki bir denizaltıyla hem de. Uzaya çıkışımızdan bahsetmiyorum bile. 1969'dan sonrasında insan gözünün görebildiği tek şey ay oldu. Hatta o bile rivayetlerin ötesine zor geçebiliyor. Bu yüzden kibirle davranıp, her türlü bilginin ışığında nesnel yorumlarda bulunuyormuş gibi davrananları hiç anlayamıyorum. Ki böyle davrananlar hep ateist kesim oldu. Ki bu ateistler de inanmayışlarını gerekçelendirirken hep İslam öğretilerinden pasajlar paylaştılar. Sanırım en ironik yanı da bu. İslam'ı İslam öğretilerini çürüterek yok sayabileceğini sanan minik organizmalardan oluşuyor olmaları.

büyük patlamadan önce ne vardı? Hiçlik. hiçlikten bir şey oluşabilir mi? Oluşamaz. sadece kendi fikrimi söylüyorum. inanmayanlarla polemiğe girme eyleminden uzağım.

“O Allah ki, yeryüzünü enine boyuna yayıp genişletti, oraya yerinden oynatılamaz dağlar yerleştirdi, nehirler akıttı ve orada her bir ürünü çifter çifter yetiştirdi. O, sürekli olarak geceyi de gündüze bürüyüp duruyor. Doğrusu bütün bunlarda, sistemli düşünebilen kimseler için nice deliller, alınacak nice dersler vardır.” Ra’d Suresi 3.ayet

Öncelikle böyle metafizik konular rasyonel açıklamalara tabii olmadığı için kanıt kelimesi tamamen yanlıştır. Kavramları yersiz kullanmayınız. kişi inançları yönünde bir yaratıcıya inanmayı yada inanmamayı seçebilir ve görüşlerini de bu sebeblere göre nedenselleştirir. Spekülasyonlarını sorgulamadan geçirmiş ve sonucundaysa inancına altlık oluşturmuş tüm düşünmeyi öğrenmiş insanlar, (evet, düşünme öğrenilen bir şey (bkz: şaşırdın de mi?)) kişisel deneyimlerinden ortaya çıkardığı spekülasyonlar yönünde inançlarını oluşturur. özetle tanrının varlığı kanıtlarla oluşturulan bir olgu değildir. ölüm dışında öğrenip öğrenemeyeceğimiz bir olayda yoktur ne yazık ki. dini konuların bu kadar pozitivist düşünülmemesi gerektiğini tavsiye ederim.

Somut bir kanıt yok elimizde zaten öyle olsaydı bilimsel olarak kanıtlanmış olurdu ve Allah'ın varlığına inanmazdık, Allah'ın varlığını bilirdik. O zaman da inanıp inanmamanın bir önemi olmazdı. Şu an önemli. Peki bunda bu kadar özel olan şey ne? İnanmak neden bu kadar önemli? Allah'ın bizden istediği temel şey ona kulluk etmemiz. Bunun ilk şartı da inanmak. İyi bir insan olsanız bile inanmadığınız sürece bunun bir önemi yok. "Allah istediği kişileri cennete alabilir, onun takdirine kalmış." diyebilirsiniz ama inanmayanların sonsuza kadar cehennemde kalması zaten Allah tarafından koyulmuş bir kural. Bir kuralı sonradan istediği gibi değiştirebiliyorsa diğerlerini de değiştirebilir. O zaman neye güveneceğiz tam olarak? Hangi kurala göre hareket etmemiz gerekiyor?