zamanında

harika bir sıla şarkısı. bayılıyorum. her cümlesi içten, her cümlesi hüzünlü. mutlaka dinleyin sözlerinin tamamını yazıcam galiba, seçemiyorum. "zamanında ne güzeldi bu bahçeden kopan nar yüzümde gülümseme bir başka dururdu o zamanlar. ağrılar ödünçtü, içimde koşan çocuklar uslu misafirlere ne bereketli sofralar kurulurdu. yaz uzundu eskiden, zamanında böyle kayıplar yoktu. sevinçlerimiz gerçekti gözyaşının ertesi umutlu. güzeldim ben o yazlar kadar zamanında ailem çoktu. güzeldim ben o yazlar kadar zamanında yazın bu kadar ağlamak yoktu. zamanında iyimserdik, hiç olmaz zannettik ayrılıklar. gelip geçici ömür mücadele büyürmüş bütün doğanlar. yaşım küçükmüş, geleni gideni büyükmüş evin. çok olur halası dayısı ama bir evin bir kızı hala benim."

uzun zaman sonra bugün tekrar dinledim bu şarkıyı. önceden de dokunurdu, bugün tekrardan dinlediğimde çok daha farklı bir anlamı oldu benim için. hani o geniş ailede biri vardır; her sofrayı kurup en başa oturan, bir dert olunca sığınılan, neşesiyle her yeri ısıtan, herkese anne olan, hani o sonsuz güven hissedilen... sanki o koca bir çınardır da ailede herkes onun bir dalı/yaprağıdır, her bir koluna bin can verir bereketiyle... geçen yazdan beri kırılmış, savrulmuş dallardan ibaret oldu o koca aile. o uzun sofralar yine kuruldu belki ondan sonra fakat hep ondan bahsedildi ve uzun uzun susuldu, gözler zaten hep dolu. tek tesellim ölümün bir gün bize de uğrayacağı, büyümenin verdiği acının en mümkün tesellisi... biliyorum, bir gün biz de geleceğiz tek tek yanına, yine çok kalabalık olacağız, yine tastamam olacağız. o güne kadar bu şarkı çok içimde bir yerde hep döngüde olacak. o güzel yaz şansa aldığım ses kaydındaki gülüşünle bu şarkı arasında gidip geleceğim hep. uykun huzurlu olsun canımın içi.