yaşlılık

(bkz: john oldman )

evelinde kotu şeyler yapanların bile şeker bişi ya da huysuz ama nalet olmayan iyi hallerini barındıran bir oluşum çağrıştırıyor bende

''yaşlandığımız için oyun oynamayı bırakmayız, oyun oynamayı bıraktığımız için yaşlanırız.'' (bkz: george bernard shaw) ''yaşlanmak bir dağa tırmanmaya benzer. çıktıkça yorgunluğunuz artar, nefesiniz daralır, ama görüş açınız genişler.'' (bkz: ingmar bergman)

hayır, tecrübe. düşünsene 80 yaşında bir insan. neler görmüş geçirmiş. gençliğin tadına bakmış, sevmiş, sevilmiş belki. belki hiç sevilmemiş. bundan yüreği yaralı. belki ne hikayeler görmüş. şimdi ise kendisi bir hikaye. al karşına dinle vesselam .

i̇nsanlar yaşlandıkça kafayı yiyor ya. evde otururken ne yapacağını şaşırıp türlü şeylere sarıyorlar.

Bugün bir şey anlatırken "Daha geçen gün" diye şubattaki olaydan bahsettiğimi farkettim. 2020 hangi ara geçti farkedemedim bile. Zaman cidden hızlı akıyor ve ben daha planladığım çoğu şeyi yapamadım. Dostlar 19'umda yaşlılık telaşı sardı resmen. Neyse entiriyi bu bkz ile bitirmek istiyorum. (bkz: Allah kimseyi köşeye yatırıp da kapıya baktırmasın )

Anne ve babamın sıra sıra andropoz ve menapoza girdiğini anlayınca gittikçe yüzlerindeki kırışıklıklar ve saçlarındaki beyazları görmezden gelemez oluyorum. Toyluklarından yavaş yavaş tontiğe gidiyorlar ve ben bunu durduramıyorum henüz orta yaş ve yaşlılık arasındalar o yüzden fazla da endişelenmiyorum. Yaşlılık hayatın en büyük intikamı, 20sinde tazı yapar 90ında kazı :(

İnsana ölümü özleten bir durum olduğunu düşünüyorum. Ve bu yönüyle gerçekten programlanmış bir yaratılış formülü olduğuna inanıyorum. İyi bir hayat, nimetlerle dolu bir yaşam, genç diri bir vücut, keskin bir zeka ve insana iyi gelen yeryüzünün tüm nimetleri... Dostluk, arkadaşlık, seks, aile, kariyer, temiz hava, yerinde bir damak tadı, lezzetli meyveler, deniz manzarası, batan güneş, suya düşen bir mehtap, ikindi serinliği, esen rüzgar falan filan... Tüm bunları deneyim eden insan mekanizmasını bu dünyadan kopartmak gerçekten büyük bir kötülük olurdu. Ama yaşlılık tam öyle değil. İnsana özlem dışında başka bir duygu bırakmıyor olsa gerek. Zamanı geriye de alamadığımız sürece özlemle yaşamak yerine huzur içinde ölmeyi diletiyor insana. Yavaş yavaş hayattan tat alamamaya başlayarak resmen insan ölüme hazırlanıyor. Öbür türlü hayat deneyiminin performansının zirvesinde bir insan olarak kalmak her daim ölüm korkusuyla paranoyak olmaya sebebiyet verirdi. Yaşlılıktan nefret eden ve hatta korkan bir insan olarak hiç bu açıdan baktığımı hatırlamıyorum. Anlık gelen bir farkındalık. Edit: Yani diyorum ki yaşlılık olmasaydı ölmek üzere yaratılmış bir insan olmak bana daha fazla koyardı sanki. Burada tanrının merhametini görüyorum müsadenizle.

Yaşlılık nihayet vücudunuzun gittiği yere gitmek zorunda kalmak ya da tecrübe etmesem de öyle hissetmek zorunda hissetmektir. Yaşlılık bir şeylerin devam etmek zorunda olmasıdır.

Bugün anneannem ile oturuyorduk. Gözüne gözlüğünü taktı ve eline dikkatlice bakmaya başladı. Sonra bize döndü ve 'Eskiden yaşlılık lekelerini hiç sevmezdim. Her tarafım leke olmuş.' dedi. Bu laf bana biraz koydu.

hayattaki en hüzünlü şey. https://vm.tiktok.com/ZMYkgfD23/