uçurum

çok güzel bir diziydi. yayından kaldırıldı. o zaman pek anlamadım ama şimdi izlesem birçok şeyi de gözler önüne serdiği açıktı. velhasıl o zamanki atv ile şu anki arasında çok fark var.

kıymetini bilemediler bu dizinin. konusu farklıydı, gayet de zevkliydi izlemesi.

bazen kıyısında dolaşıyoruz hani. özellikle de birini çok sevdiğimizde. bizi o noktaya getirene dek fark etmiyoruz. kendi celladımızın elinden tutmuşuz, bilmiyoruz. ufku seyrediyoruz bir süre. uçurumun sessizliğinin beynimizi uyuşturmasına izin veriyoruz. bizi o uçurumun kenarına getiren her şeye küfrediyoruz içimizden. gözlerimiz bi' noktaya kilitli, doğru zamanı bekliyoruz.

aşk bir uçurumdan düşmek gibiydi o yüzden sevgiliye yar denilir.

sözleri ihtişamlı olmasa da ritim ve ahenk yapısı insanı tutan bir şarkı. ayrıca nağme yapmaya müsait. https://youtu.be/SYPjfkYoERk (bkz: sancak)

kıyısında bir çok hayatın mevcut şeklini aldığı doğal yapı. insan bir var bir yok zaten. sonra bir yok, bir daha yok. sonra bir bakıyorsun hiç yok.

Derin, böyle kayalıklı yüksek bir yerdi. Uçurum... Tepemizde dönen koca rüzgar gülünün uğultusu altında, arkadaşlarla içiyordum. Kenara, park ettiğimiz arabadan gümbür gümbür bir müzik sesi bize eşlik ederken etrafı izledim. Kenarda ikisi dans ediyordu. Biri yere oturmuş denizi izliyordu. İkisi de kenarda bir şeyler konuşuyorlardı. Uçurumun dibine kadar yaklaştım. Kafamı gökyüzüne çevirdiğimde gördüğüm tek şey yıldızlardı. Bir süre izledim. Huzurlu hissettiğim nadir anlardan biri... Gözlerimi kapattım ve beni aşağı itecek o eli bekledim. Belki bana yürüyen kız şakacıktan iter diye. Belki de fark etmeden omzuma vurur ve düşerim diye. Belki de rüzgar sertçe eser ve bunların hiçbirine gerek kalmaz diye. Olmadı. İyi ki de olmamış. Aptallık. Savaşmak lazım. Öyle siktir olup gitmekle olmuyor.

ansızın aklıma geldi. çok iyi bir diziydi ama kısa sürdü. bir ara tekrar izlensin.