uyuşturucu

bu konu üzerinde basit bir araştırma yapmıştım insanlar kendilerine zarar verdiğini bildiği halde neden bu maddeyi kullanırlar diye. şöyle bir sonuca vardım. bu maddeleri kullanınca insan vücundan ve beyninden alabileceği maksimum mutluluğu alıyor. ulaşabileceği hazzın en doruk noktasına ulaşıyor. bu mutluluk ve hazzı normal hayatta karşılayabilecek bir şey bulamıyor. kısa süreli de olsa kendini tatmin etmek için bu maddeleri kullanıyorlar. sonrasında başlarına gelecek sorunları bilerek o anın tadını çıkarmak pahasına kullanıyorlar uyuşturucuyu. ve unutmayın insan bir defa uyuşturucu kullanırsa bedeninin ona verebileceği maksimum hazzı ve mutluluğu görmüştür. bir daha ki sefer de olacaktır. ve sonra bir daha sonra bir kere daha derken.. nasıl bir bok çukuruna düştüğünüzü ise yeşilayın kapısında gezerken dışarda sizi bekleyen ailenizi gördüğünüzde ya da bi çöplüğün içinde ölüme terkedildiğinizde anlarsınız.

en güvenlisi (!), ülke çapında yasal olduğundan hollanda'dır. (bkz: magic truffles)

bütün hepsinin ortak numarası algı açar, hissiyatı kuvvetlendirir ve mutluluk hormonu salgılar. bu 3 etken arasında gidip gelen bir karışım. yan etkisi ise iradeniz yoksa bir süre sonra götünüzü başınızı siker. tam olarak bu. şahsi fikrim sınırı bildikten sonra o kadar da öcü bir şey değil, keyif veriyor. lakin o sınır her insanda farklı. en azından onu ayırt edebilecek kafa düzeyine gelene kadar uzak durun. sonrasında ise kendiniz belirlersiniz ayarını.

bugün parkta arkadaşlarla otururken bir grup geldi. bize ''masayı bize bırakabilir misiniz? diğer masaya siz geçin. biz uyuşturucu falan alıyoz da'' dedi. valla nutkum tutuldu. giderken içlerinden biri ''gardaş bıçak var mı?'' diye sordu. işin garibi ne biliyor musunuz? o gruptaki insanları tanıyor olmam, aynı okulda okumuş olmam. az futbol maçı yapmadım onlarla. okulun haytalarındandılar. it kopuk olacakları belliydi. yine de insan böyle görünce üzülüyor.

bağımlılık yapan uyuşturucular değildir, gerçeklerden kaçma ihtiyacıdır.. (bkz: bi de böyle düşün)

şu tweet'i görünce nedense aklıma uyuşturucuyla mücadele konusunda destanlar yazan süslü sülo geldi. gerçekten de ne düşünüyor acaba bu lanetin köylere kadar ulaşmış hatta hemen hemen sigara kadar tüketiliyor olması gerçeği hakkında. not: sedat peker'in yeniden konuşması lazım. neyi neden bekliyor anlamıyorum. seçim mevsimi yaklaşıyor. şimdi değilse ne zaman konuşacaksın be adam?

Bir arkadaşım vardı kızın 5 6 yıllık ilişkisi vardı çocuk bağımlıymış. Kızda çocuğun ailesiyle birlikte alinden gelen her şeyi denemiş. Tedavi olmuş tekrar başlamış semt değişmiş falan ne yapsalar olmamış. Gece yarıları sokak sokak çocuğu aramalar psikolojik olarak verilen mücadele o bu kız ayrılmış. Ben kızla tanıştığımda ayrılmışlardı. Kızın ailesi de kendi halinde, işi gücü iyi, muhafazakar yaşayan insanlar. Neyse kız için bu konu hayattaki en büyük korkusu haline gelmiş. O sıra biriyle konuşuyor baya hoşlanıyor falan çocuğa da anlatmış işte uzun ilişkim vardı şu oldu bu oldu. Meğer çocukta kullanıyormuş söylememiş başlarda kıza. Zaman geçiyor kız anlıyor tabii bir ara okula falan hiç gelmemeye başlamıştı merak ettik falan duyduk sonra kızı da alıştırmışlar nasıl olduysa. O kız gitti yerine başkası geldi sanki. Ailesi falan geldi bir süre kızı eve götürdüler bir kaç ay sonra döndü. Toparladı sonradan o çevreden koptu okulunu bitirdi. Şimdi nasıldır bilmiyorum yıllar geçti ama umarım iyidir. Kısaca insanların yaşamı tükeniyor ve sizinle birlikte yanınızda ki herkes tükeniyor. Anlık zevkler ve sonu olmayan hissiyatlar için hayatını feda etmek bence.