tiyatro

muhteşemdir. seyirciyle birinci dereceden iletişim kuran tek sanat koludur.

bilet fiyatarı sinema bileti fiyatlarının yarısı kadar olduğu halde talep görmeyen sanat dalıdır. sinema salonlarında 20tl verip 30 dakika boyunca reklam izlediğimiz bu günlerde tiyatroya yönelmek kaçınılmaz.

tiyatroyu ilk izlediğimden beri vazgeçemiyorum. üstüne üstlük eğitimini bile alıyorum.

izleyin izlettirin. sanatın en güzellerinden ağlatır güldürür ve düşündürür.

sevmediğini söyleyen insanlara ters bakış attığım sanat dalı.

küçükken izlemeye bir kere gittim sadece, onun dışında hep bizim okula gelip gösteri yapmışlardı. tiyatroyu okulda falan değil, kendi yerinde izlemek şart. (yanlış hatırlamıyosam dinazorlu bişeydi)

oyuna göre değişir. ama semaver kumpanyada izlerseniz güzel olmayan bir oyuna denk gelmezsiniz.

bambaşka bir havası vardır. dizilerde gördüğün oyuncular kanlı canlı karşındadır. bütün o zahmetlere karşın bir alkışınla mutlu olurlar gözlerinin içi parlar o değerli insanların. kesinlikle gidilmeli.

ülkemizde hakettiği değeri görmeyen sanat dalıdır. tiyatroda görev yapan veya yapmış oyuncular daima daha kaliteli rol yapar. karşısında seyirci olduğunu ve ona nasıl hissettireceğini çok iyi bilir. günümüzde ilginin sinemaya ve televizyona kaydığı çok açık. dolayısıyla bazı tiyatro oyuncularını ekranlarda izleyebiliyoruz. kalite gerçekten hissediliyor. ancak seyircinin kaliteli oyuncu izlemek yerine güzel veya yakışıklı oyuncu izleme isteği, önceliği tiyatronun değil oyuncu ajanslarının almasına neden oluyor. oysa dram filmlerinde ajans oyuncuları oynarken içimizi kaplayan kara bulutların, tiyatro oyuncularının oynaması halinde gözyaşına dönüşeceği âşikar. oysa komedi filmlerinde ajans oyuncuları oynarken içimizde oluşan gülme isteğinin, tiyatro oyuncularının oynaması halinde kahkahaya dönüşeceği âşikar. oysa aşk filmlerinde ajans oyuncuları oynarken içimizde oluşan hüznün, tiyatro oyuncularının oynaması halinde göz yaşına dönüşeceği âşikar. dolayısıyla ekranlarda güzel ve rol yapamayan bayanların yerini, yakışıklı olup da rol yapamayan bayların yerini bu insanların alması gerektiği düşüncesindeyim. tiyatroyu sevelim, sevdirelim.

ne kadar değeri bilinmese de sahne derinliği ve seyirci ile birebir oyun sergilemek daha etkileyici bir sanattır. şimdilerde; (bkz: güldür güldür) gibi skeç içerikli televizyon programları buna teşvik etmiştir. yaptıkları işi kutluyorum. hatta daha öncesinde (bkz: beşiktaş kültür merkezi) çok güzel hareketler bunlar programıyla ateşlemişlerdir. tek kişilik oyunlar (bkz: komedi dükkanı) ve (bkz: stand up) gibi gösteriler de insanlar için güzel etkinliklere destek vermiştir. edit imla

malesef ülkemizde pek tiyatro kültürünün olduğu söylenemez. ülkemizde fiyatlar genelde ucuz hatta çok ucuz denebilir. halbuki sinema salonları gibi insanın cebini sömürmüyorda neden ilgi görmüyor anlamak güç. elimden geldiğince kız arkadaşlarım ile sık sık gidiyorum. farklı arayış içinde olanlar için önerebilirim gayet keyifli geçiyor.

istanbul'un merkezinde olunca gidemediğim ve gidemediğim için üzüldüğüm sahne oyunu. anca belediyenin yaptığı ama onlarda bir devlet tiyatrosu kadar güzel olmuyor...

en güçlü ve etkili sanat kolu. tabii bunun için tiyatronun iyi, seyiricinin ve oyunun-oyuncunun(ların) da kaliteli olması gerekli.

t: insanı, insana insanla ve insanca anlatma sanatıdır. çocuklar için sadece bir lüks, yetişkinler için zaman zaman bir ihtiyaç. tiyatronun lüksten ihtiyaca evrilişi, hayal gücümüzün kan kaybetmesiyle doğru orantılıdır. çocukluktan öteye attığımız her adımda, aslında hayal gücümüzden de uzaklaşırız. önceden tanıştırılmış iki çocuğu bir odada yalnız bıraktığınızda, yüksek ihtimalle o çocuklar oyun oynamaya başlarlar. etraflarında buldukları her şeyi oyuna dahil edebilirler. minderden at, yastıktan kalkan, gazeteden kılıç yapabilirler. biz uzaktan baktığımızda o sadece bir gazetedir. ama o çocuk için o gazete, o an dünyadaki en keskin kılıçtır. ve o çocuklar bunları yaparken çok içten şekilde oynayıp eğlenirler. en ufak bir yapmacıklık yoktur bu eylemlerinde. hayal güçlerini, gerçek dünyayı şekillendirmek için kullanırlar. ne yazık ki bu yetileri, yıllandıkça körelir... ama önceden tanıştırılmış iki yetişkini bir odaya kapattığınızda, başlarlar sohbet etmeye. belki ay sonunu nasıl getireceklerinden bahsederler, belki siyasi konulara derin dalış yapacaklar, belki futbol konuşup deşarj olacaklar, belki başka başka dertlerden bahsedecekler. ne yaparlarsa yapsınlar, tek bildiğim; asla oyun oynamayacaklar. sevişme ihtimalleri bile var, ama oyun oynama ihtimalleri yok denecek kadar az. yalanlar ve aldanmalar çocuklar için can yakmaz kıvamdadır. kız kardeşimden örnek vereyim; 2-3 yaşlarındayken 10 parmağına ayrı ayrı isim verip kuklacılık yaparak kendi kendine oyun oynardı. bu yüzden tiyatro, sinema ya da herhangi sahne gösterisi çocuklar için lükstür diyorum. çünkü perdede ya da sahnede çocuklara sunulan hayal gücü her zaman çocukların hayal gücünden daha azdır. çocuklar büyüdükçe yalanların ve aldanmaların aslında çok can yakıcı şeyler olduğunu idrak ederler. anlarlar ki; yalanlar ve aldanmalar bir oyunun parçası değil, aksine hayatın en temel gerçeklerinden. ilk acı yalan unutulsa da, tadı asla unutulmaz. pamuk şekerin aslında pamuktan yapılmadığını öğrenen bir çocuk nasıl olur da beyninden vurulmuşa dönmez? (evet, ne yazık ki; mecazı bol, ironisi leziz, anlamı esnek güzel dilimiz, bu gibi sonuçlara da gebedir.) ee tabii bu yalanlarla yüzleşmelerin, çıkmaz sokakta bırakan aldanmaların bazılarının, çocukluğun jubilesi, ergenliğin de arifesinde meydana gelmesi ayrı bir tepkimeye yol açar. isyanlara... aslında ergenlikte isyan etmek, çocukluğun artık bitmiş olmasına duyulan üzüntüyü haykırarak yaşamaktır. örnek olması açısında güzel bir isyan tercümesi; "büyümek istemiyorum, annem babam yaşlanır." - (bkz: monotonluk maratonu) bu şekilde okul sıralarında, sınav stresleriyle ve ailevi/arkadaş sorunlarıyla yüz göz olup birkaç yıl daha ömür çürüten ergen birey yavaş yavaş yetişkinliğe erer. ancak... yetişkinleştikçe hayal gücü iphone'nun şarjından daha hızlı biten insanoğlu, günden güne karamsar sularda dolaşır, bilinmezlik sisinde kaybolur. ergenlik sonrası büyüdüğünü inkar etmek isteyen, dünyaya isyan eden, sevdiği kişilere bile bu konularda ahkam kesen yetişkin adayı anlar ki; bu dünyada hayal olmadan yaşanmaz. ne kadar güçlü olursan ol, hayal gücün olmadıktan sonra hiçbir gücün yoktur... ve insan, bu realiteyi idrak ettiği gün, aynı bağlamda harekete geçer. kaybettiği şeyi ne kadar erken bulup, zararın neresinden dönerse kardır. aldanmalarını yönlendirmeye çalışır. bir insana, bir olaya aldandığında canı yanan insanoğlu, bir tiyatro oyununa, bir filme, bir sirk veyahut bir sihirbazlık gösterisine aldanmaya yönelir. velhasıl; yetişkin birisinin sahnede gördüğü şeylere aldanmaya ihtiyacı vardır. çünkü o yetişkin, çocukluğunu, hayal gücünü ve mazide oynadığı oyunları özlemeye mahkumdur. esaretini de dindirmek için, kendisine oyun, film, gösteri, hayal gücü, şarkı ya da geçmişten herhangi bir parça vaat eden her şeyi kullanır. hayatın acı aldanmalarına karşı, kendi tatlı aldanmalarını üretir. not: (#2085672)

dünyanın en özgür alanı bir tiyatro sahnesidir. kapalı alanda sigara içersiniz ve kimse size 63 lira ceza kesemez. orada bir insanı bıçaklarsınız ve herkes sizi alkışlar. ağız dolusu küfredersiniz ve övgü alırsınız ama ne yazık ki sabah akrabanız vefat etmiştir ve akşamına sahneniz vardır. oynamamak gibi bir lüksünüz yoktur. tiyatro mazeret kabul etmez. sahnede olduğum zamanları, evde ayna karşısında mimik çalıştığım vakitleri özledim.

i̇zlemenin yanı sıra sahnede olmak da mükemmeldir. yaklaşık 4 sene tiyatro oyunculuğu yaptım. sahne önü, sahne arkası ve provalar muazzam eğlenceli ve heyecanlı geçiyor. alkış almak, seyircilerin sana gülmesi harika bir duygu. allahım inşallahhhh en kısa zamanda tekrardan başlamak istiyorum <8

gönül verdiğim ve ara ara amatörce ilgilendiğim sanat dalı.. (bkz: insan bir başkası olmak istiyor)

Yunanların demokrasi ve felsefeden sonra dünyaya kazandırdığı en güzel şey olabilir. İnanılmaz eğlencelidir ve öz güven eksikliği olan kisilere kısa sürede öz güvenini kazandırabilme etkisine sahiptir. Covid öncesi eğitimini aliyordum. Eylül gibi de oyunumuz olacakti ama maalesef iptal oldu. Ne zaman aklıma gelse cidden üzülürüm.

bir antik şehrin helenistik mi roma mimarisine göre mi yapıldığına dair ipucu veren bina. eğer bir yamaca yaslanmış tiyatro gördüyseniz helenistik dönemden kalma bir şehirdesinizdir, tek başına ayakta duran bir bina ise roma dönemidir. colosseum roma mimarisi tiyatroya çok güzel örnektir. hadi bir ek bilgi daha vereyim. yolunuz düşer de antik kent gezerseniz tiyatronun koltuk kapasitesini sayın, 10'la çarpın, çıkan sayı size o şehrin tahmini nüfusunu verir. örneğin efes antik kentinin tiyatro kapasitesi yaklaşık 25.000, şehrin o dönemki tahmini nüfusu ise 225.000 kişi olarak kabul edilir.

Şu pandemi döneminde en çok seni özledim. Sahneye çıkmayı da izlemeyi de prova yapmayı da. Tiyatrosuzluk beni eksiltiyor.

Tiyatrodan gelmiş aktörlerin diğerlerine göre çok daha iyi olduğunu düşünüyorum. (bkz: Serkan Keskin ) (bkz: Erdal Beşikçioğlu)

lise 1'de bir oyunda oynamıştım ve oyun istanbul'da 2. olmuştu. o kadar keyifli zamanlardı ki o sahnenin tozu, ışıkları, kostümleri insanı ne kadar yoracak gibi görünse de hafifletiyordu. oynadığımız yerlerden en çok etkilendiğim metris cezaevi idi. insanların yüzündeki buruk gülümsemeyi hiçbir zaman unutamayacağım.

epeydir gitmiyoruz, üzücü. yalnız tiyatrocular cidden karın tokluğuna çalışıyor ve hepsinin tek derdi bir dizide rol kapmak (onları suçlamıyorum) başımızda sanattan sepetten anlayan bir hükümet de yok ki şu tiyatrocuların sorununa el atsın.

neden bir ihtiyaçtır; (#2129875)

Her gittiğimde bir kadın oyuncuya aşık olduğum için gitmemeye karar verdiğim aktivite

ben bugün bir oyunda bu hayatı çok sevdiğim için ağlamak üzereydim. bileti en önden almıştım. tiyatro oyuncusuyla arada göz göze geliyorduk. tiyatroda en sevdiğim iki olaydan biridir. bir diğeri de oyun bittikten sonra alkışladığımız kısım. üsküdar tekel sahnesinde Frankenstein oyunuydu. hayatı minimalde de olsa yaşadığımı hissettiren küçük olayları seviyorum. tiyatro da bunlardan biri. artık hangi oyunun biletinin hangi gün açılacağını bildiğim için hepsini yakalayabiliyorum. normalde bilet alırken iki tane alırdım. yanıma herhangi bir arkadaşımı çağırırdım. ama tek gitmek daha keyifli olduğu için artık yalnız gidiyorum

Başlığı görünce fenerbahçe ile alakalı entri veya entriler var zannettim skdkdlsl