temmuz

böyle ayın ben aq. her sene düzenli olarak bu ayda yüzümün farklı yerlerinde yaralar çıkıyor ve glb çaresi yok. krem kullanmıyom diye galiba. çünkü naçiz cildim güneş görünce üzülüyo yaralanıyo.

demeyin öyle şeyler sıcaktan kavrulsa da en sevdiğim aydır. yo yo doğum günüm olmasının hiç bir etkisi yok.

bu ay bitince benim tatilde bitiyor, nolur bitme be nolur

"hele bir de aylardan temmuz ise bambaşka.." (bkz: akdeniz akşamları )

10 yıldır bu aydayız sanki amına koyim. bir türlü bitmedi. (bkz: 2016 yılı temmuz ayı)

yazın en acayip ayıdır. haziran ve ağustosun ortasında kendi halince yarısı soğuk geçen yarısı sıcak geçen kendi halinde bir ay. bu yıl cidden biraz uzun sürdü gibi geldi bana da.

benim aklıma ilk "tamam mıyız?" filmi geldi aq fena etkisinde kaldım çıldırıcam

julius caesar'ın adını verdiği ay (bkz: july) .haftanın çarşamba günü gibidir.ne hissedeceğini bilemez geçsin diye beklersin.

temmuz sevinç verir, gidişi hüzün yaşatıyor. üzdü

3 sene süren güzide doğum ayım

darbe girişiminin olduğu ay. şimdi 15'ine kadar ortalığın amına koyar akepe. her yolu kapat, her yere çelenk bırak, birkaç yerde eşzamanlı ağlama, kocaman da miting alanı falan. yine sokağa çıkmak haram olacak aq.

yılın yedinci, yazın ikinci ayı. aynı zamanda en sevmediğim ay.

birçok kötü anı yaşattığı için son 3-4 senedir çok uzun sürüyor bu ay, nihayet bitti.

bende temmuzlar hep hüzün

dünya iyice çekilmez bir yer olmaya başladı, şubat ayında yazı temmuzda kışı yaşadık mk..

nedenini bilmediğim şekilde sene içinde en sevdiğim aydır. :)

dedemin deyimiyle tommus

iki yıldır deli gibi belamı siken ay. gelecek sene bu aya girince insanlarla konuşmayı bile bırakabilirim. ayrıca cahit külebi şiiri. "vücudun çıra gibi tutuştu tutuşacak saat üçe doğru bir temmuz gününde, yani beni düşüneceksin, ya da bir başkasını gülecek, konuşacak, dinleyeceksin i̇ncecik parmakların saçlarının içinde. o zaman kim bilir ben nerde olurum? vücudum çıra gibi tutuştu tutuşacak. bir kahveye de gidip oturamam dost yüzünden, ağaç gölgesinden, senden uzak. aklına eserse çık gel evinden güneşin sıcaklığını, rüzgarın kokusunu anasının memesi gibi emsin derin, bacakların görünsün basma eteklerinden. boş, dünyanın güzelliği de boş arkadaşlar da, hayal kurmak da boş, düşünceler de vücudun çıra gibi tutuştu tutuşacak, gülecek, konuşacak, dinleyeceksin saat üçe doğru bir temmuz gününde."

içinde doğum günümü ve çok sevdiğim kişilerin doğum günlerini barındıran , önceden tatil olduğu için çok sevdiğim ay. çok çabuk geldi bu yıl anlayamadık

niye geldin

4 yıl süren haziran bitmiş oh be

niye bu kadar geciktin bebeyim

hoş geldin temmuz 💐 yeni bir ay, yeni umutlar.. niye bilmiyorum ama temmuz'dan çok şey bekliyorum. hadi bakalım yüzümü kara çıkarma sakın canım temmuz :)

tüm sene ne yaşarsam yaşayayım sahiden temmuz hep farklı bi neşeyle ve güzelliklerle gelir, geldiği ilk günden başlar kendisine aşkım, yine ne güzel geldin

t: rıza kocaoğlu'nun canlandırdığı ezel karakteri. katıksız orospu çocuğuydu. --- spoiler --- bahar'ı öldürmüştü.. --- spoiler ---

Bu sene bu ayda güzel bir şey olur mu bilmiyorum ama geçen yıl çok güzel şeyler olmuştu

Hocam bu kadar sıcak olmak zorunda mısın bari bi rüzgar estir be

11 ayın sultanıdır şahsımda

yılın yedinci ayı.

ulan benim yaz aşkım nerde

1 yaş daha yaşlandığım bu ayda içim pek bir buruk olur...

Ağustosla birlikte yılın en berbat aylarından biri. Hem sıcak hem virüs var tek iyi yanı tatildi artık tatil diye bir şey de yok. Bu sene önümüzdeki 2-3 ay hızlıca geçsin istiyorum.

güzel başladın bugün aferin hep böyle devam et ve sonu güzel bitsin inşallah.

Güzel bir ay çünkü 20 gün sonra doğum günüm. Show must go on!

Böyle devam ederse sonunu göremeyeceğim ay. Lan bu sıcak ne bu sıcak intihar edecem şimdi allah'ım yeter da Klima çekilişi olan herhangi bir yere etiketleyebilirsiniz beni.

1 yeni bildirim: Google Asistan: doğum gününe 1 hafta kaldı, kutlamak için sabırsızlanıyorum

beş yıl önce bugün. bir kaç saat sonra telefonum çalacak ve bana içindeki o dindiremediği huzursuzluktan bahsedecek. . . . bu, 2.5 yıl sonra ailesinin yanında geçirdiği ilk bayram. sabahın ilk ışıklarıyla ona aldığım gömleği giyecek ve komşu köye bayramlaşmaya gitmek için yola çıkacak biliyorum. konuşmamızda, birazdan şebekenin kesileceğinden ve ancak saat dört gibi dönebileceklerinden de haberdarım. söylediği saate yaklaşınca aradım ama haber alamadım. gecenin üçü ve ben içimde ondan kalan bir huzursuzlukla haber gelir diye bekliyor, gözümü dahi kırpmıyorum. sabah işe gittiğinde telefonunun bozulabileceğini düşünerek daha fazla beklememeye ve kendinden haberdar olduğunu düşündüğüm ablasını aramaya karar veriyorum. telefon ısrarla çalıyor ama kimse açmıyor. sanırım alacaklı gibi arıyorum. ama anlayın meraktan ölüyorum. son denememde telefona ablası çıkıyor, ondan haber alamayıp meraklandığımı ve beni aramasını rica ettiğimi bir çırpıda söylüyor ama kendisinden cevap alamıyorum. telefonu annesine verdiğini bozuk türkçesinden ve etraftaki uğultulardan anlıyor ve zar zor çıkan sesiyle annesinin ağız dolusu kızım dediğini duyuyorum. ama gerisini değil. arkada kuran sesleri ve ağıtlar yankılanıyor. duyuyorum ama olanları bir türlü anlamıyorum. ağlayıp yutkunarak, dün dönüş yolunda kaza yaptıklarını ve onun hayatta olmadığını söylemeye çalışıyor. o an buz kesmiş dinliyorum ama tek bir kelimesini idrak edemiyor, anlamıyorum. ne demek bu? o yok demek, öldü demek ne demek? ben bilmiyorum. bilmediğim onlarca şeye bir de bunu ekliyorum. ağlayamıyor, hareket dahi edemiyorum. koşarak ona gitmek istiyorum. o yok demek! toprağına dokunamadığına hiç yok der mi insan? gidemiyorum, yokluğunu kabullenmemek için gidemiyor, toprağına el süremiyorum. beş yıldır bayramın her dördüncü günü denize karşı yosun kokusunu bastıran özlemiyle onu bekliyorum. bir çarşamba artık çıka gelsin istiyorum.

usul usul bitti amk hiçbir şey anlamadım ben bu temmuzdan sanki daha hazirandan yeni çıkmışız gibi bir havası var. ama bitmiş bile.. hiç yaşayamadan bir ay yaşlandım sanki yaşayabiliyormuşum gibi