türkçedeki en hüzünlü kelime

bitti

hazin

"sanmak" (bkz: seviyor sanmistim)

röpteşambır.

peki

ayrilik her anlamda. sevgili ayriligi,dost ayrılığı,aile ayrılığı vb.

yazık sanki her şey yanmışta külleri elinde kalmış gibi

gelmeyecek

fişini çekelim mi?

en hüzünlü kelime hayırlısı dır genelde ümit edilen ama sonunda olmayan şeylere söyleriz. şayet olmuşsa da zaten aklımıza hayırlısı demek gelmez

tabut.

g u r b e t

keşke

gönül

sanki sanki sevmiş gibiydi abi be

'ama' dır bence. öncesini bitirir sonrasında ne geleceği belli olmaz

keşke

(bkz: yoksun) ne anlamlı bir kelimedir öyle. yoksun, burada değilsin. yoksun, senden ayrı, sensiz ve eksik.

mülteci

(bkz: farketmez) hayatta nerede söylenirse söylensin seçim size kalacaktır ve en ufak olumsuzlukta sorumlusu siz olacaksınızdır

eyvallah!

"iyiyim" iyi değilsindir ama daima iyiyim dersin

arapça kökenli ama "gam" yahu.

sevmemiş.

hamileyim. edit: ulan bunun nesi hüzünlü değil amkoduklarım. erkeğim amk.

bitti.

olmadı.. keşke..

güzel bir cümleden sonra gelen ''ama'' yok mu ah ah. can yakar

"son."

yazık..

"nasip" dir benim için. gerçekleşmeyen hayalleri anlatır. kabulleniştir çoğu zaman istenen ama bir türlü olmayan, asla da olmayacak şeyler için. aynı zaman da tevekküldür, hayırlısı olsa olurdu, hayırlı değilmiş demek ki dersin... "nasip. tılsımlı kelime, muazzam hakikat. ne güzel ne kadar güzel, nasip... nasibin farkında olmak, o da ayrı bir nasip."

bende sevi seviyorum ama arkadaş olarak cümle tamamen hüzün fakat 'ama' nın girdiği cümleler pek iflah olmuyor

hadi be

başım ağrıyor bey

yas ; ölüm veya büyük bir felâket sonrası duyulan tarifsiz acı. mâtem. türkçe kökenli olan kelime yaş kelimesinden evrilmiştir.

ölüm

ah! acıların dile gelmiş hali resmen

huzursuzluk

ah. kesinlikle bu kelime. aslında kelime demek biraz yetersiz. i̇çten gelen bir haykırış. bütün geçmişin, pişmanlıkların, özlemişliklerin bir olup, toplandığı haykırış. kelimenin söylenişi uzadıkça, yarası daha da büyük oluyor bence.

ölüm

basur

o

"aşk"tır efendim. "sevgi"dir efendim. fuzuli zamanında dahi sevgilinin güzelliğinden , ona olan aşktan ama ulaşamamaktan bahsedilmiştir (manevi aşk işleniyor). herhangi birine gerçekten aşık olup , gerçekten sevdikten sonra kendinden ödün vermeyen insan yoktur. özellikle zorlukları varsa bu aşkın , sadece o aşk için kişiliğiniz bile şekillenebilir. onca aşk şiiri, hikayeleri , şarkısı ; acısı/hüznü olmasaydı yazılır veya bestelenir miydi ?

pide bitmiş.

belki

değmezmiş.

yanında olmadığım zamanlarda anne.

(bkz: tümör) iyi hissetmek imkansız.