sultangazi

semt-i aşk. bekleriz şaka lan şaka anasını avradını sikiyim burda geçen her günümün bi kurtulamadık

suriyeliler iyiden iyiyi fethetti burayı amk ya.zaten sevmezdim iyiden iyiye nefret etmeye başladım amk yerinden.bana çocukluğum geçtiği sultangaziyi geri verin lan.çimenlikte deli gibi sabahtan akşama kadar top oynamayı özledim.sürekli topumuzu kesen ismail dedeyi özledim.mehmet amcamın bakkalını, sokağın güzel be havalı kızı tuğçeyi, sürekli birbirlerini ana avrat küfür eden abi kardeş yusufla mamiyi, can kardeşim süloyla ikimiz 10 kürt çocuğun arasına dalıp dayak yemeyi özledim lan özledim amına koyim

metre kare başına 20 barzo düşüyor,çakma nikeların ün saldığı fosfor ürünleri bakımından türkiye'de belki bir numara. mahallemi ayrı tutuyorum,geri kalan hiç bir yeri sevmiyorum. yerlisi değilseniz,orda yaşamak inanın zor.

(bkz: türkiye'nin en tehlikeli semtleri)

avm yapıyolarmış.sultangazide artık bir metropol

senin ananı avradını sikiyim senden nefret ediyorum amına kodumun yeri

gençliğim en güzel dönemleri burda geçiyor ya kahroluyorum amk. i̇syanım var ulan kaderime

buraya birisi hiroşima atsın amk. yemin ediyorum bu semtte ki herkes birer oksijen israfı. üniversite bitsin evi mevi herşeyi satıp küçük bir sahil kasabasına taşınacağım.

cami durağında ki petrol ofisi ni avrupa insan hakları mahkemesine şikayet edeceğim. o tuvaletin kokusu nedir öyle?

kendimi bildim bileli orada büyüdüm.hiç iyi anılarım olmadı o yüzden pek sevemiyorum ama şimdi ordan hatta istanbuldan kilometrelerce uzaktayım şimdi. ne kadar sevmesemde insan çocukluğunun geçtiği yerleri özlüyor. başlığı görünce anılarım depreşti beee

seni tam bu saatte deli gibi özledim bebeğim ya. cami durağı'nda ki suriyeliler. parkta bonzai çekmekten amı götü dağıtmış keşler. benden haraç kesmeye çalışmak gibi büyük hatar yapan dızolar. her gece çıkan silahlı çatışmalar. özleniyorsun...

binanın bodrum katındaki kilitli bisikletin, gündüz vakti çalınabildiği semt. bak yine aklıma geldi meșrebini s*ktiklerim.

tek yaşanılır yeri cumhuriyet mahallesidir. onun da zaten sultangazi ile pek bi alakası yok hajshajajh.

gidiyorsanız geri dönün ucu bombok bir tere cıkıyor

dün yaşanan olayda afganlar tarafından 24 yaşında bir kardeşimiz bıçaklanarak öldürülmüş. kendisi yakın bir arkadaşımın arkadaşıymış. allah rahmet eylesin. o olaydan sonra semt resmen yangın yeri. kimsenin tahamülü kalmadı ortadoğu bataklığından kaçarken bize de çamur sıçratan bu insanlara.

yaşıtlarım çeşme, bodrum, kıbrıs'ta club snapleri atarken ben burada her akşam çekirdek kola yapmaya çağırılıyorum. senelerce kekolarla uğraştık, üstüne suriyeliler geldi hiç çekilmez oldu. allah'ım ya beni sultangazi'den al ya da beni yanına al.

komşu ilçemiz olur kendisi

enterasan insanların ortak semti.. örn; (bkz: derbeder55)

4 sene de olsa buradan uzaklaşabilmek için şehir dışında üniversiteye gideceğim inşallah. öyle bir ilçe burası. olur da yolunuz düşerse eğer düşmesin hiç.

araba kullanmanın üstün yetenek ve maharet istediği yerdir. zira burada trafiğe çıkmak rus ruleti oynamakla eş değerdir. trafik kurallarına uyan kişi sayısı, televizyondaki yararlı/kaliteli şeylerin sayısı kadar azınlıktadır. sokakları ayrı, caddeleri ayrı zorlu etaplardan oluşur: sokaklarında; park edilmiş araçların arasından, bir anda karşı kaldırıma "allah! allah!" nidalarıyla fırlayan çocuklar vardır. hani şu "velet" diye tabir ettiklerimiz. sağa sola hiç bakmadan ordan oraya koştururlar. caddelerinde; durum daha vahimdir. burada genelde sokaklardaki veletlerin büyükleri bulunur. bunlar olgun, kıllı, huysuz ve duyarsızdırlar. özellikle trafik, adab-ı muaşeret ve etik ahlak kuralları için geçerli olan kural tanımazlıkları da mevcuttur. bunlar da zaman zaman kaldırımda yürümekten sıkılınca caddenin tam ortasına geçip yürüyebilirler. not: dayak yemek isteyen gelsin!

biraz bilgi vermek şart oldu. her mahallenin kendisine has tıraş şekli var aralarında en ünlüsü esentepe tıraşıdır. semtin çocukları bir kişinin hangi mahalleden olduğunu bu şekilde ayırt ediyor. dızolar her gece dinamit gibi patlıyorlar. sokaklar caddeler leş. çöp poşetleri her zaman kapı önündeki ağaç diplerine bırakılır. çöp kutuları yok denecek kadar az. ben genellikle kahvede takılırım. gezip görülecek bir yer yok burada. gelmeyin. sakın.

sana geliyorum canım semtim. 3.5 aylık hasretimiz sona eriyor. artık asosyal değil sosyal bir insanım. bekle beni lastikçi-dere parkı :) :)

asla iflah olmayacak, kıyamet gününde ilk yok edilen mecra olması için dua edeceğim bir istanbul ilçesi. bakın burada insanların yarısından fazlasının evine ayda 2000-3000 tl civarı para giriyor. en kötü evin kirası 700 tl filan. ülkesinden kaçıp türkiye’ye gelen her milletten insan var. zenciler, afganlar, pakistanlılar, türkmenler, suriyeliler vs. vs. uyuşturucu ilkokul bahçelerinde artık. parklar, köşe başları, terk edilmiş binaları anlatmak bile istemiyorum. belediyenin 1 olumlu hareketine karşı 10 olumsuz hareketi var. allah’tan erken seçim oldu da kaldırımları değiştirmeye vakitleri kalmadı. o da bizim cebimizden çıkacaktı zaten. istihdam yok denecek kadar az. tek kazanan kat karşılığı bina diken müteahhitler. onlar da zaten göt kadar ev yapıyorlar sürekli. daha bu semti kötüleyecek daha çok mazeretim var ama oruç oruç kendimi yormak istemiyorum. şimdi isyanıma gelecek olursak bu şartlara rağmen hala her sokakta akparti ve recep tayyip erdoğan flamaları, bayrakları. ulan utanın be utanın. köprü diyor, yol diyor amına kodumun çomarı altında araba yok kafayı yiyeceğim ya. lan buradan nasıl en kötü %65 oy çıkıyor bunlara aklım almıyor ya. müstehak bunlara refaha ermek. kolum kadar kredi kartı ekstreleri götlerine girdikçe akparti’ye daha çok bağlanıyorlar.

doğduğum, büyüdüğüm, kazandığım, kaybettiğim, öğrendiğim ve birçok şeyi yaşadığım yerden artık nefret ediyorum. bu sadece kaçak olarak gelen insanlardan da değil. kendi insanının görgüsüzlüğü, cahilliği, çomarlığı ve birçok olumsuz davranışı buraya artık en ufak bağ bağlamamın önüne geçiyor. çocukluğumuzda ne güzeldi göçmen mahallemiz. tertemiz, pırıl pırıl, eski dizilerdeki komşuluk anlayışının iliklere kadar yaşandığı bi şekilde büyüdük. sonra zaten uyuşturucu, hırsızlık, terör derken artık ucuz diye afganı, suriyelisi, pakistanlısı kim varsa doldu doluşturdu. her noktasında anımız olan bu semte bizi düşman edenler utansın.

Nasıl leş bir yer . Vakit geçsin yemek yiyelim dedik. Zaten gidilecek mekan yok, kötünün iyisini arıyoruz bildiğin. Hani hangisine gitsek daha az zehirleniriz diye tartarak yer seçiyoruz. Gittik dürümcüye, adam getirdi dürümleri. Dürümün içinde mayonez var. Lan mayonez ne alaka ya !!! Yabancısı olduğumuz çok mu belli, neden herkes bön bön bakıyor. Eteğim mi katlandı bir yerim mi açıkta diye kendimi kolaçan ediyorum sürekli… Esenyurt’a laf ederdim ama burası Esenyurt’la kapışır.