staj

öğrenciyken deneyim kazanmak için, iş öğrenmek için yapılan geçici iş. benim içinse tez yazmakla beraber zulum çekmenin diğer ismi.

şahsen beni heyecanlandıran olay. çalışmayı seviyorum ben, keşke sadece staj yaparak okul bitirilse hayır demem. istanbulda mühendislik stajım pek olmayacağı için muhtemelen sakarya da yapacağım ilerleyen senelerde. sadece bu nokta beni biraz stajdan soğutuyor onun haricinde çozzevkli

lisede asgari ücretin 3 te 1 i kadar maaş verirler. üniversite stajinda sevabına çalışırsınız. para vermezler.

bu sene hastanede başladım. en güzel yanı deneyim kazanıyosunuz. mesela o kadar çok yaralı, ölü gördüm ki tuhaf gelmiyo. stajlar gerçek mesleğe alıştırır ya.

allah belasını versin

modern kölelik

3 yıl sonra bölümümü bana sevdiren tek şey.

okula gitmekten daha eğlenceliydi benim için keyif almaya bakın

güzel aktivite. tabi benim adıma. bi rehabilitasyon merkezinde yapıyorum. tamamı zihinsel engelli 40 kadar insan var yatılı kalan. muazzamlar ya. inanılmaz eğlenceliler.

okulun ilk günü ve ben staj yapmak için hastanedeyim. bir de üstüne staj yapacağım hastanenin yerini bilmediğim için erken çıkmıştım. halbuki 10 dakikalık minibüs yolculuğuymuş. sonuç sabahın köründe hastanedeyim. (bkz: hastaneyi stajyer öğrencinin açması)

ne severim stajı ben. ne hemşire kadar sorumlusun ne öğrenci kadar sorumsuz. benim için dünyanın en iyi rütbesi stajyerlik. yurtta sıkılırım sabah erkenden çıkar hastaneye giderdim stajda. hastayla iletişim falan on numero tabi bende tutanın elinde kalıyordum. ama ben en çok kan alma'da çalışmayı seviyordum. en fazla hasta sirkülasyonu ordarşit çeşit ünsal görüyorsun tanıdıklarım geliyor falan. tabi beni tanıyan geldi mi bi tırsardı. (bkz: çok garip hareketlerim vardır benim) (bkz: hastayım beyin kıvrımları sokarım ve stajere bile kan aldırtırım )

çok seviyordum staji, hastaların seni atanmış sanmasi, seni görüp imrenmelri, dua etmeleri. hele çok güzeldi

eğer hasta yakınlarının tansiyonunu ölçmemek istiyorsanız steteskopu kulağınızdan hiç çıkarmayıp duymamış gibi yapabilirsiniz.

Okulum 4 aylık stajımı yapmam kararı aldı. İşin komik tarafı iş yerini bir haftada bulmam gerekiyor olması ve benim karantinada olmam. Milletin hastalık sebebiyle iş yerine fazladan birisini almak istemiyor oluşunu söylemeye gerek yok.

Yaşadığım şehir ve çevre şehirlerden başvurmadığım program kalmadı ve geri dönüş alamadım. Biraz önce İspanya’da staj buldum ee mecbur gidicez yani

Yeni bir staja başladım bugün ikinci günüm öylece boş boş oturuyorum. Evde de aynı şekilde otururdum ne gerek vardi. Staja aldığınız kişiye bir yararınız dokunmayacaksa niye alıyorsunuz. Bir hevesle geldiğim stajdan ikinci gün bıktım yemin ederim. Öylece oturuyorum çünkü. Güzel bir firma büyük projeler yapıyor dedim masa başında oturuyorum. Zaman nasıl geçecek bu staj nasıl bitecek bilmiyorum.

çok güzel bir şey ya. sıfır sorumluluk ve bir hevesle bir şeyler öğrenmeye falan çalışıyorsun. pandeminin mahvettiği güzel şeylerden birisi.

hayatımda büyük bir yeri dolduran faaliyet, geçenlerde oturup hesapladım gönüllü ve zorunlu toplam 16 ay staj yapmışım, bunun 12 ayı arada minik boşluklarla geçen yazdan beri devam ediyor, hatta o kadar yoğun ki staja gittiğimi değil de çalıştığımı hissettim hep, sanırım her zaman ve her şeyde olduğu gibi kendimden çok fazla ödün verdiğimden kaynaklanıyor, sadece staj değil ama onun da fazlaca etkileri var son dönemlerde bana çok şey kattı ve bir o kadar da götürdü, acısıyla tatlısıyla o günleri geride bıraktım, yarın son stajımın son günü, şimdi beni daha farklı bir dönem bekliyor, kenarda bekleyen hayaller, yapılması gereken zorunluluklar, tüm bunların dışında kimseyle paylaşılamayan ama üstesinden gelinmeye çalışılan diğer durumlar gittikçe belirginleşmeye başladı, uzun zamandır yakama yakışmış gibi hissediyordum zaten, genellikle yaptığım gibi içimdekileri bir yere karalayıp sonrasında atmak istemiyorum bu sefer, hayatımın gidişatını -en azından birkaç yılını- etkileyecek kararları alacağım bir dönemece girdiğimi düşündüğümden sonrasında dönüp neler hissettiğimi hatırlamak istiyorum nedense, neyse dediğim gibi bir süredir her şeyin yakama yapıştığını hissedip hep olumsuzluklara odaklanmıştım fakat böyle yapmaya devam ederek kendimi dibe çektiğimi fark ettim, en büyük kötülüğü insan kendisine yapıyor bazen, tamam yaşadığım bazı şeyler gerçekten berbattı, bazı şeyler de hep bir parçam olarak kalacak ama bunlara odaklanmaya devam edersem ya tımarhaneye ya da tahtalıköye gideceğim, neyse işte o yüzden bir karar aldım kendime, güzele ve iyiye odaklanmak, daha mutlu olmak en azından olmak için çabalamak, daha fazla gülmek, bir yandan da mutluluğumu çevreme de bulaştırmak -malum hepimizin mutsuz olmasını sağlayan pek çok şey var-, kendim için özel bir şeyler yapmak ve en önemlisi annemin ve babamın yüzlerindeki tebessümün nedeni olmak, zaten hep bunun için çabalamıştım, hep bu güç vermişti tökezlediğimde, bir süreliğine unutmuştum bunları, şimdi ise eski beni yattığı yerden kaldırmanın vakti geldi, yeter bu kadar yattığı, üstündeki tozu toprağı silkeleyip güzel günleri için çabalamaya devam etmesi gerek, buna da yarından sonra tam olarak başlamış olacağım, son stajın son günü yapacağım sunum ve getireceklerinden dolayı fazlasıyla heyecanlı, umutlu ve yine deli dolu bene geçiş yaptığımı hissediyorum, eski fotoğraflara baktığımda gördüğüm ve hissettiğim gözümdeki o ışığı şimdilerde aynaya bakarken tekrar görebilmeyi ve hissedebilmeyi diliyorum sadece, bir insan staja neden böyle şeyler yazar diyecekseniz ama beni mazur görün fazla biriktirmişim bazı şeyleri :)

türkiye'de staj yapmak bile torpilledir. trajikomik bir anım var bunun hakkında ama maalesef tanıyan biri görürse ifşa olurum diye anlatamayacağım. çünkü anılarımın çoğu sadece benim başıma gelecek cinstendir.

Yatarak staj yaptım üstüne 7k para aldım daha nolsun