sevgisizlik

kimseye bağlanmayayım ben tek başıma iyiyim derken ruhsuz herifin teki oldum herhalde nerde o eski hayat dolu çocuk yoksa ben mı öldürdüm onu

ayrılıktan daha zor

ne kötü şey. öpüşeceğiz mecbur.

aile tarafından maruz kalmak insanının içini yırtıyor

bunu "sevgilisizlik" olarak algılayıp saplık krizlerine girenler var. ki bu da; "sevgiliye sahip olmak = sevgiye erişmek" gibi çürük bir denklem yaratıyor onlar için. böyle yoksun görüşlerin müridi olmak ahmaklıktan başka bir şey değil. sevgi de, sevgili de kavuşulan bir şeydir. ve vuslat için sınayıcı bir bekleyişin ardından doğru yer ve zamanda olmanız gerekir. çağın üzerinize işlediği sabırsızlık, tüketim manyaklığı ve arsızlık; ilk varlığın var olmasını sağlayan sevgiye diş geçiremez. sevgi size değil, siz ona ayak uydurup layık olacaksınız. tıpkı adem var olduğu zamandan bu zamana olduğu gibi. keza son insanın yaşayacağı son sevgiye kadar da bu böyle olacak. direnmeyin. not: (#2292274)

bir kalp bırakılır.

Kaç yaşında olursa olsun sevgi görmemiş -ailesinden veya çevresinden hiç farketmiyor- insan kendini her ortamda belli ediyor.Bazıları bu eksikliğini çevresindekilerini ezerek belli ediyor bazılarıysa fazla özgüvensizliginden.Bir şekilde anlıyorsunuz sevilmemiş bunun eksikliğiyle, kiniyle büyümüş olduğunu.

seni dünyaya getirenler sevmediyse eğer, tüm dünya seni sevse de sevgisiz hissedersin.

insanı kahreder, hasta bile eder.

kötü sonuçlar doğurabilir..

Belki de gerçekten seviliyorumdur fakat asla kendimi buna ikna edemiyorum herkes bir gün beni bırakacak ve en beklemedigim anlarda yalnız olacakmısım gibi kalmaları için bir sebep yokmuş gibi hep sevdiğim insanlar elimden kayıp gidecekmiş gibi hissediyorum çabalasam da hiç biri hatta hiç kimse beni sevmeyecekmiş gibi

Sevgisizlik bana hiç koymaz ta ki sevgi göstermesi gereken insanların başkalarına yaptığı sevgi gösterilerine şahit olana kadar. Lan diyorsun bu kabiliyet bunda var ama bana yook işte o zamanlar bi koyuyor.

Sevgi bir insanın temel ihtiyacı gibidir. Sevgi görmemiş insan susuz kalmış toprağa benzer. Yavaş yavaş parçalanır

En son sevildiğimde lisedeydim liseden mezun olalı 6 yıl oldu

Ruhun rengini solduran, hayata dair isteği ve hevesi yok eden bir durum

inanın alıştım. ve bu kocaman bir boşvermişliğe yol açtı.

çirkin olduğumu düşündüğüm için sevilmeyeceğimi de düşünürüm. bu yüzden pek de yabancı gelmez bu duygu bana

Sadece dış görünüşünüz yetmiyor. Yalnız ve sevgisiz kaldıkça kendinizi aciz, zayıf, güçsüz ve kimsesiz gibi hissediyorsunuz. Bunu bi tek uzun süre yalnız kalanlar anlar.

Üstüne uzun uzun konuşulması gereken bir konudur bu. Bu kadar az entry girilmesine şaşırdım. Sevgisizlik bir insanın hayatında eksik hissetmesinin yegane sebeplerinden bence. Çünkü insan sevilmediğinde kusru kendinde aramaya başlıyor." Bu kadar kötü müyüm gerçekten?" diye sorgulamadan edemiyor açıkçası. Velhasıl sevgisizlik çok zor şey. Hepimizin hayatına bizi yargılamadan,iyimizle kötümüzle sevecek insanlar girer umarım.

Sevgisini iliklerinize kadar hissettiğiniz kişinin sevgisiz bir duvara dönüşerek sizi boşluktan aşağı fırlatması gibi bir his

(#4578635) bunu threads'ta gördüm de geldim. az entry girilmesinin nedeni: bazı tatsız durumların tarifi kelimelerle mümkün değildir. tatsız durum diyerek ne de güzelledim ama

Buraya bişeyler yazacağım önce kelimeleri toparlamam lazım.

başlığı yarım saattir "sevgilisizlik" diye okuyorum. uzun uğraşlar sonucunda sevgisizlik olarak okudum. rabbım bana akıl versin.

Yazılası çok şey var ama ifade edilemiyor

İnsana her şeyi yaptırır

Kana susamış bir kaplan gibi uyanıp, sevgiye aç bir kedi gibi uyumaktır.

insanın istemeye istemeye yalnızlığa itilmesine sebep olur. sonra da ruhsal problemler.