sevgilisiz yaşayabilen insan

huzurlusun bir kere kafa rahat özgürsün mutlak rahatlık (abartmadım)

valla doğduğumda beri olmadı arada yadırgıyoruz da yaşıyoruz baya

nasıl mutlu yaşanacağını bilen insan. dert yok kıskançlık yok hesap verme yok gereksiz trip yok oh mis

hayata bağlayan farklı şeyleri vardır..çok güzel bir ailesi veya çok sağlam dostları veya ufak bir kedisi o yüzdendir. başkalarının sevgisine ihtiyacı olmadığını bilir bunlarla yetinir.

sevgilisi olan arkadaşlarımın hepsi mutsuz. benim kafam hep rahat. 2 yıldır yalnızım ve bu duruma çok alıştım hayatıma biri girse bocalarım öyle bi alışmışım

hayatım boyunca bu mevzuda şans topuklayarak uzaklaştı benden. iddaa falan da tutturamam, hele şans oyunları yüzüme bakmaz. arada sırada küçük ama olması milyonda bir olasılık olan olaylar mutlu eder bazen, o zamanda 'e yedi senelik şansı yedik şimdi napıyoruz baba' söylerim aynaya. kimden hoşlandıysam kime gönlüm kayar gibi olduysa reddedildim bi iki kere falan dalga geçtiler, kendime 'öküz gibi adamsın sen olsan senle çıkar mısın?' sorusunu sordum, aldığım cevap daha büyük boşluğa itti beni. kısacası bırakın sevgiliyi insan bazen kendi içinde bile yaşayamıyor. iyi geceler sözlük.

benim bu. sevgili adı altında cinsellik kovalamak yerine tek başıma kimseye kendimden ödün vermeden yaşıyorum. mutluyum

niye yaşanmasın oğlum oksijen mi bu?

aykırı olmayı seven biridir. sadık yalnızlığına barışık, kendine yetebilen savaşçıdır. tek gayesi, kimseye muhtaç olmadan huzur dolu bir ev inşa etmektir.

"öylesine bir ilişki yaşamayan insandır"

sevgilisiz yaşanır, sevgiliyle 1 tık daha kaliteli yaşanır iyi forumlar

olmadığından değil, istemediği için sevgili yapmamayı tercih eden kişilerdir

yaşanıyor yani ölünmüyor sevgilisizlikten

sevgiliyle mi doğduk sanki

insanlara güvenmek kolay degildir yani sevgili kavramı sandığınız gibi oyuncak bisey degildir.

benim kendim için enerjim yok ona ayırmam için kanatlanmam lazım. (bkz: redbull)

yeniden birini tanıyıp boşuna alışıp sevmeye değmeeezz

çevremdeki herkes ve ben bu kadar abartılacak bir durum değil hatta olmaması olmasından daha hayırlı kanısındayım bu aralar

garip olacak ama; sevgilim.

bir kişiye bağlı kalınmasının zorunlu olmadığını anlayan insandır. ya illa yanınızda hep sizi yönlendiren biri mi olması lazım. ya bi özgürlüğün tadına varın. hayat güzel gezilecek çok yer var görülecek çok şey var ve bunların hepsini tek başınıza ya da arkadaslarınızla yapabilirsiniz. (bkz: bekarlık sultanlıktır)

ulan sevgili bi organ mı neden yaşayamıyalım

o insanı sadece karakterinizle etkilersiniz.

kafası rahat olan insandır, bağımsız olmak ister. (bkz: ben)

17 yaşındayım ve hiç olmadı gayet de gereksiz bişey olduğunu düşünüyorum.

sevgili sanki bir çiğ köfte niye bundan başlık açtınız çiğ köftesiz yaşayabilen insan diye açsanıza

kafası rahat insan. tribi yok, masrafı yok, bu liste uzar

cirkindir oyle yasamayi ogrenmistir (bkz: ben)

kafası çekmiyordur,güvenemiyordur vsvs

hiç sevgilim olmadı ama bugüne kadar hiç eksiklik hissetmedim hissettirilmedim allaha şükür etrafınızda her üzüldüğünüz de yanınızda olacak güzel yürekli dostlarınız aileniz varsa boşverin demek ki gerek yok hele ki günümüz ilişkilerinin yalnızca çıkar ilişkisi sadece sevgili olmuş olmak için olduğunu düşününce yalnızlığınızın kıymetini bilin

bakim valla bi 20 senedir yaşıyorum.

oksijen değil ya onsuz da yaşanır.

tabuta girdim ama gömülmeyi bekliyorum.

arıyo insan bazen be. öyle vıcık vıcık ilişkilerden değil adam gibi elini tutabileceğin birini arıyo insan. çünkü bu amk hayatı tek başına yiyip bitiriyo adamı. bazen erkekte olsan dizlerine uzanıp ağlayabileceği birini arıyo..

çok iyi yaaaa kafa dinlemye bire bir kendi sorunlarina kafa yormak birde onla uğraşmak moralin bozuk olsa bile ilgi gostermek gostermessen tartismalarin olusmasii uuu bos yere kafa sikmeye gerek yok böyle çok iyi vesselam

arkadaşlar 21 yıldır öylece yaşıyorum, bazen özgür bazen tutsak ama kendimin tutsağı... sevgili olmadan da sevilebilir, uzak biraz tutsak ama hep refah hep huzur, sınırlar hayal gücünün duvarları oluyor..

amma tatava yapıldı. yaşanır birader, sağda solda el ele tutuşmuş iki sevgili görürsün biraz hüzünlenirsin ama yaşarsın. bir sinemaya gidersin onlar önde öpüşür, gülüşür sen patlamış mısıra bakıp ölümüne gömersin ama yaşarsın. bir kafeye girersin, onlar koltukta oturur gelir sen kuru sandalyede oturursun ama yaşarsın. whatsappa ne türlü güncellemeler geldiğini bilmezsin hatta çoğu zaman internetin kapalı gezersin ama yaşarsın. bunlar uzar gider. sonuçta yaşarsın, eksilmeden. en önemlisi değişmeden.

bu benim gerçekten benim 18 yıldır yok alıştım sanırım olmamasına reddedilmedim teklif de etmedim öyle sap geldim sap gidicem sanırım

ne bu amk oksijen falan mı?

sanki siz oksijenle sevgili oluyosunuz ha ne olmuş yani

ne bu abartı amk, 18 yıldır yaşıyorum.

sevgilisiz yaşayamayan insanlar mı var anlamadım sjsjsjsk

sevgilisiz yaşanıyor da sevgisiz yaşanmıyor.

2 yıldır kullanmıyorum. ilk başlarda biraz zorlandım. yer yer nefes darlığı yaşadım. ilk hafta çok önemli krizleri tutuyor meretin ama sakin olun geçiyor. kullanan birini gördüğünüzde istek gelebiliyor ama bunlara boyun eğmezseniz sizde temiz olabilirsiniz. alo 911 sevgiliyi bırakma hattı. ara kendine bi şans daha ver.

sanki ananızin karnından sevgilinizle çıktınız aq abartmayın

sevgilisiz yaşar da bir insan, sevgisiz yaşayamaz.

olum madem herkes sevgilisiz yaşayabiliyor herkes neden sevgili yapmak istiyor? çok da lazım bişey değil yani

''biz yıllardır bu işin içindeyiz aslanım'' dedirtiyor bir yerden sonra.

yaklaşık bir buçuk yıldır sevgisiz de sevgilisiz de yaşayabiliyorum? çünkü insanlardan bıktım. bu sürede kafa rahatlığının çok güzel bir şey olduğu kanısına vardım; kimseyle uğraşmıyorum, bir insana karşı herhangi bir sorumluluğum yok ve mutluyum denebilir. (arada aniden gelen mutsuzluk hissini saymıyorum.) sanki hayati bir gereksinim de mi sevgilisiz yaşayamayalım ya?