sözlük yazarlarının garip huyları

asla kapali havasiz bir yerde duramiyorum kışın bile odamin perecresini sık sık açarım

hoşlandığım kızlan mesajlaşmadan önce ellerimi yıkarım.

karpuz sevmem tadından dolayı değil yenirken çıkardığı sesten dolayı

-kulaklıksız dolaşamıyorum -pazar günleri simit yiyorum -her gün ekstradan uyumam lazım sonra sürekli ağlıyorum (bkz: malım galiba)

üzülünce yorgan döşek hasta bir şekilde yatıyorum.

elimi yağlı hissetmişsem hiçbir şeye dokunamam. saçımı yeni yıkayıp kurutmuş olmama rağmen yağlı geldiği olmuştu

buzdolabını keşfe çıkıp eli boş geri dönmek

saçlarımla kimse oynayamaz eğer biri bilmeden oynarsa kaşıntı başlar ve banyo yapmadan geçmez

aha yine salak huylarımdan biri geldi aklıma. kesin iğrenç bulup eksileeycek arkadaşlar olacak ama ben yazmazsam çatlarım. özellikle uzun süre hiç evden çıkmayacağım zamanlarda (e asosyal olduğumuz için...), insanlarla hiç temasta bulunmayacağımı bildiğim zamanlarda bir süre banyo yapmayıp pasaklı gezmeyi seviyorum. saçlarım kıvırcık olduğu için sittin sene yıkamasan belki 58. senede falan anca yağlanır ama tiftik tiftik olur, kabarır falan. neyse velhasılkelam, ben böyle pisken ve odam leş gibi dağınıkken kendimi daha zeki ve yaratıcı hissediyorum nedense. özellikle resim çizerken... uzun süredir banyo yapmamış pis ve dağınık biri olarak bu sanatı daha güzel icra ediyorum. einstein gibi saçlar, pislik, dağınık oda, telefonda rock, ellerin batana kadar resim çizmek..... (bkz: zevk alınan ufak pislikler ) de denilebilir..... çok alakasız dipnot: çizimle uğraşıp, çizimden ve bilhassa bu işin malzemelerinden anlayan biri allah rızası için bir mesaj atsın bana

yatarken ışıkları kapatmadan önce son kez bi duvarlara tavana falan bakarım böcek,örümcek vs var mı diye

mesela yemek yiyorum ya sevdiğim sona kalıcak onu mutlaka son yiyeceğim. ama iki tane sevdiğim şey varsa hangisini yesem bir türlü karar veremiyorum abi. başlıyorum "allah'ın dediği olacaktır." demeye.

yanımda oturan ayağını sallarsa deliririm

karanlıkta oturmayı severım. işığı sevmiyorum.

çok fena banyo takıntım var. o banyoya ailem dışında biri girerse kesinlikle girmem. şehir dışından akrabalar gelir girdirmem. sırf bu takıntım yüzünden odada banyo olsun kimseyle paylaşmayım diye özel yurt tuttum

içimden 100 e kadar saymak. durduramıyorum aklıma geldimi

herhangi bir replik bir söz ağzıma takılmışsa eğer yaklaşık iki hafta boyunca onu söylerim sorulan sorulara cevap verirken onuda derim (bkz: üzdün) (bkz: güvenmiyorum bohda çıkabilir) (bkz: niye öyle dedin ki şimdi) (bkz: yo bitch) (bkz: uzaydayız herkesin kafası karışık) (bkz: hedef ben miyim tayfun) (bkz: siktir deli) (bkz: demesene öyle)

çok güzel ıslık çalarım hassiktir yanlış başlık

bi parmağımı kıtlatırsam gerisinide getiririm ve pipimi kıtlatabiliyorum

pantolonla uyumak. edit:t9 azizliği.

telefonsuz sıçmam, en son telefonsuz tuvalete girdiğimde arkadaşım ile yılın olayını kaçırdım (para) dizi film izlerken bir şey yemez içmez isem yarıda kapatır bir daha onu izlemem (zayıflık psikolojisi) telefonumda küçük bir çizik olunca bir hafta içinde satarım (illa mükemmel olacak, lise çağında ezildiğim konudur) laptop kameramı direk sökerim bantlamam, son cihazım overrated ücrete sahip olduğu için bantladım (izlendiğimi hissederim) elektrikler kesilince bir kitaba başlar ve bitirmeden başından kalkmam (taşrada büyüdüm elektrik bi kesilince 3-4 saat gelmezdi küçükken)

burdaki yazan şeyleri görünce çokta garip değilmişim diyorum

su şişesi dolaptan çıktığında ıslaklığından hoşlanmadığım için peçeteyle silerim. bu yüzden çok garip bakışlara maruz kaldığım oldu.

bi kapının açık olmasına dayanamıyorum. çok malca bişey ama yok yani o kapı kapalı olcak arkadaş uyuyo bile olsam hisseder kaparım o kapıyı. pür dikkat bişey dinliyor bile olsam dalmış gitmiş bile olsam nerde olursam oluyım o kapı kapancak!!

saat söz konusu olunca 5 ve katları olmak zorunda,mesela telefonu şarjdan çıkarırken.bulaşık süngerine,toz bezine ve diğer bezlere asla dokunamam.parfümüm çantamda değilse kesinlikle evden çıkmam.bozuk parayı ellemem eğer ellediysem hemen ellerimi yıkarım.metroda ve otobüslerde tutanacağım zaman ıslak mendille tutunurum.

(bkz: gülümsemek ) artık yüzümün normal hali oldu. gülmediğimde insanlar anamı babamı kaybettim sanıyorlar o derece. ya bir insanın aklına sürekli komik bir şey mi gelir ya, geliyor yani..

çorapsız duramam. gece yarısı tuvalete kalksam çorap giyip giderim. yaz kış çorap giyerim. çorapsız giyilen ayakkabı da almam. bazen yatarken başka bir temiz çorap giyip yattığım da oluyor. düzen takıntım var. dağınık bir ortamda konsantre olamıyorum. titizim birazda. bardaktan su içmeden önce,çatal ve kaşığı yemek yemeden önce koklarım temiz olduğunu koklayarak anlarım. yatak çarşafı düz olmazsa uyuyamam,kağıt gibi düz olmalı. çorba içtiğim tabaktan yemek yiyemem,tadları karışık gibi geliyor. ayakkabılara zaafım var. başka birinin hiçbir eşyasını kullanamam,kokusu beğenmediğim şeyi de yemem. başlı başına garip bir insanım.

sol ayağıma çorap asla giymem.

giydiğim iç çamaşırını göbeğime kadar korse görevi görmesi için çekerim.

yavru kedi köpek görünce tekme atasım geliyor.ayrıca küçük çocuk görünce "ulan kafasına ne vole vururum be" diye düşünüyorum.

inanılmaz derecede şaşırıyorum. hiçbir şeyden beklentisi olmayan bir insan şaşırabilirmiş..

kaşarı önce rendeliyorum yiyeceğim zaman rendelenmiş halini elimde sıkıştırıp tekrar bütün halinde yiyorum :d

yurt dolabının içine oturmaya çalışıyorum sığmayınca da sinirlenip bağırıyorum

toplu halde yürünürken en solda, masada yemek yeniyorsa en sağda benim olmam gerek.

sigara paketini açtığımda ilk olarak öndeki 7linin ortasındaki sigarayı içerim (bkz:sebebi neydi ki)

yemek yerken biri beni izlerse yiyemem . hele ki okulda yemekhanede bi karsı cinsle göz göze geleyim o gün aç kaldım

jelibonları renklerine göre ayırırıp, önce yeşilleri yerim. niloya'nın tosbik şarkısını duyduğum an hüzünlenirim.

istisnasız her gece ağlayarak kalkıyorum ve bidaha yatamıyorum.

yemek yapabilecek kabiliyette değilim fakat yemek programlarını izlemeyi seviyorum

garip huyumun olmaması (bkz: baya garip)

marketten eve aldığım her şeyi yıkarım öyle dolaba koyarım. poşetleri de asla yere sürmem. yolda mola vermem. eşit iki parça poşetimi gelinlerin çeşmeden su taşıması gibi ustaca taşırım. apartmana girince, eğer kimse yoksa etrafta, bunları birer dambıl gibi kullanırım. üç kat spor yaparım. sıhhatimi buna borçluyum.

bulaşık makinesi olmayan bir evde yemek yiyemem. şu an yurtta makine imkanı bulamasam da sonuçta kendim yıkıyorum abi. sifonu çekerken klozetin kapağını mutlaka kapatıyorum o şiddete yüzüme saçıma su sıçrar diye. küçük bişeylerle uğraşırken aşırı sinirlenirim, midem bulanır ve nefes almam (bkz:iğne-iplik, küçük yazıları okuma gibi şeyler) omzum dirseklerim parmaklarım diz kapaklarım bileklerim dahil her eklemimi kütürdetirim çok sinirlendiğimde ağlamakla nefes alamama arasında tıkanıp kaldığım için kollarımı kaşırım doğum lekesi gibi izleri durur hala. korkmasam bile en ufak ani seste harekette çığlığı basarım refleks niyetine bu arada balon çiğnemeye bayılırım (canım çekti) kendi kendime accayip konuşurum kalabalık ortam tek olmam farketmiyor yalnız sanırım normal tarafım yok aq

islak bir yerlere basamam kimsenin sivilcesi yarası vs elleyemem bide kimsenin sırtını kaşıyamam

islak tuvalet terliklerini (özellikle koyu sarilarinda) kesinlikle kullanamam , zor durumdaysam o terlikleri peceteyle bir güzel kurular öyle kullanırım

tuvalet terliklerini üstüne basarak kullanırım , o kadar kişi kullanıyo sonuçta hiç hijyenik değil

asla çıplak ayakla birisini tenime temas ettirmem eğer değerse de aşırı sinirleniyorum

sarı beze dokunamıyorum

kapı kolu ıslak mendil şurda dursun elim saçıma yüzüme gitse hemen gidip elimi yıkamam gerekiyor gece onlarca kez yatağımdan kalkıp elimi yıkayıp yatıyorum bide nerde olursam olayım durup durup bağırıyorum saçma sapan

kuş kafalarından korkuyorum ve dudağımı kuru tutamıyorum sürekli yalıyorum böyle bi tikim var

bulunduğum yerden kalkıp herhangi bir eyleme geçeceğim zaman saatin tam saat olmasını bekliyorum.