reçel

çocukluğumdan beri sevmediğim bir kahvaltı klasiği

Fişnelisi güzel olur.Cileklisi portakallisi güzel olur lan.

patlıcanlısı, domateslisi bile olan yiyecek.. tatlı sevmeyen ben tabii ki bunu da yiyemiyorum.

bayılırım bu merete. ben kahvaltıyı her şeyli severim. yemesem bile bir sürü şey olsun isterim kahvaltı soframızda. bunu da en güzel reçeller sağlar. çeşit çeşit renk renk reçeller masanın en güzel süsleridir. birçok reçele bayılırım. çünkü çok ağır şekerli tatlı değildirler. meyve bazlı hafif tatlılardır. kendileri ev yapımı olmalıdır illaki. her şeyden üretilebilir. ben de bir çoğunu severim. ceviz(bildiğiniz henüz olgunlaşmamış cevizi dışındaki yeşil kabukla), patlıcan, turunç(turunç portakal gibi bir şey ama acısı yenmez bu da işte onun portakala benzeyen kabuğundan yapılır) ilginç olanlarıdır. yalnız incir reçelini pek sevmem niyeyse. bu konuda da bence şaşmadığını düşündüğüm önermem: evde ne kadar çok reçel varsa kahvaltı o kadar güzel demektir.

gül reçeliyse orada dur derim

çilekse güzeldir. ekmeği alırsın eline kaymağı sürersin üstüne reçel koyar onun üstüne de peynir eklersin doyum olmaz.

vişneli ve çileklisi hariç gereksiz olandır.

besin saklama yöntemlerinden biridir. iyi bir reçelde şeker yoğunluğu %70'in altına düşmemelidir. %70'in altına düşerse küflenme, %70'den fazla olursa kristalleşme meydana gelir. 1 kg tatlı meyvede 1,5 kg şeker, 1 kg ekşi meyvede 2 kg şeker kullanılır. reçel yapılırken sıkılan limon, şekeri yani sükrozu glikoz ve fruktoza ayırır. bu da reçelde mol sayısının artmasına kaynama derecesinin yükselmesine neden olur. böylelikle şekerlenme önlenir.

sevmediğim tek reçel türü gül reçeli galiba. onun dışında vişnelisi olsun kirazlısı olsun kaysılısı olsun çok severim. ayrıca küçükken en sevdiğim eylem soba üzerinde yufka ekmek kızartıp üstüne yağ sürüp onun üstünede reçel dökmekti. ah eski günler ah