sevmem. ağır gelir bana. bayar.
zaten şu tatlı kültürümüze şerbeti kim bulaştırdıysa allah onu bildiği gibi yapsın. ne buldularsa duruma göre hazırlayıp pişirmişler/kızartmışlar. sonra da üzerlerine şerbeti dökmüşler ya da şerbete bulamışlar. kadayıf, kemalpaşa, tulumba, künefe, revani, baklava ve daha birçok örnek...
bazılarını çok, bazılarını hiç sevmiyorum. ama sütlü ve hafif tatlıların hemen hemen hepsini aşırı seviyorum. -muhallebi hariç. bir de bazıları bunu nefret ettiğim damla sakızı ile yapıyor. aman aman..-
şu an bir
kadayıflı tavuk göğsü olsa dinlene dinlene bir tepsi yerim.. endamı estetik, tadı leziz, kokusu mis, izlenimi hijyenik.. ne yağı var, ne de ağır. ne bayıyor, ne de bir yerden sonra tadı kaçıyor.
mesela tulumba böyle mi? adam sanki hamuru ocakta unutup yakmış. sonra da durumu telafi etmek için o şeyi şerbete bulamış, bize de tatlı diye itelemeye çalışıyor gibi gibi. -tulumba severler derneği ayaklanmasın şimdi. pek bi' severim tulumbayı.-
+ ne bu?
- tatlı.
+ nasıl tatlı ya bu? böyle tatlı mı olur?
- ye bak, şeker tadı geliyor.
+ hee haklıymışsın, tatlıymış o zaman.. buyur sen de bu tatlıdan ye. ye bak, şeker tadı geliyor. (kesme şeker uzatır.)
not:
tiramisu gibi nitelikli tatlılar istiyoruz ulan!