pastırma

depresyon yiyeceğim. hayatımın sonuna kadar sadece pastırma, haşhaşlı çörek, peynir ve domatesle yaşayabilirim. bide çay. kimse de gelmesin yanıma. sonsuza kadar onu yiyip boş oturarak yaşıyım yorganın altından çıkmıyım. evet dream life

geçen tesadüfi bir şekilde bundan yeme fırsatı buldum da arada sırada kendime alayım, kendimi şımartayım diye düşünüyorum. keşke yemeseydim, tadını unuttuğum, uzun süredir yemediğim yiyecekleri pek canım çekmezdi. mahvolduk. (bkz: çemen)

insanların nasıl yediğine hayret ettigim bir şey. artık nasıl fakirsem evrim ben bunun tadını kötü göstereyim de canı çekmesin dedi herhalde benim için. bu kadar pastırma sever insan yanılıyor olamaz.

tadını genel olarak beğenmiyorum aşırı tuzlu hafif acı geliyo bana ama içimdeki çiğ et yeme isteğini fena bastırıyo, pişmemiş kofte haslanmamis manti gibi seyleri cok severim ve bu pastırma çig ette resmen nirvana

tadımlık bile vermeyen caanım esnafa sesleniyorum. tamam haklısınız bi dünya para elinizde tuttuğunuz et parçası fakat nolur bi dilim verseniz lan. tadını öğrenemeden ölecez

pastırmalı omletin en güzelini eskişehirde yemiştim, yumurtadan ziyade pastırma daha çoktu sanki

çok ince kesilmiş ve çemenli olanın hastasıyım. hazır dilimlenmiş paaketli pastırmalar var. gram haz vermiyor. KASAP AMCAAAĞĞĞ DOĞRA 5 LİRALIK. (bkz: çok para)

cildin birkaç saat leş gibi kokmasına sebep olmasını saymazsak eğer nefis bir besindir. ayrıca çiğ hali pişmiş halinden daha iyi bence.