pragmatist felsefenin cılkını çıkarma durumudur.
fayda esasına dayanılarak günü kurtarma yönelimiyle zamanın her türlü fırsatına karşı meyilli olma durumu.
bir çeşit her devrin adamı şeklinde de yorumlanabilir.
bu akımın bireyleri için hayata karşı hiç bir duruşları olmaz, bir ütopyaları ideaları yoktur. fırsatçılığı ve kendi çıkarları için her şekle girmeyi ideoloji ve hayat felsefesi edinmiştirler.
adeta bulunduğun kabın şeklini almak hayatta kalma amacı ve ideoloji olmuştur.
ayrıca neredeyse hiç bir oportünist kendisini bu şekilde kabul etmez doğal olarak.
böyle bir yakıştırmayı kendilerine yapmaları zaten felsefelerine terstir. çünkü bu son derece kaypak ve çıkarcı anlayışta olduklarını belli ettikleri an o an için gücü elinde bulunduran kesim tarafından ekarte edilirler, güç sahipleri yanlarında bulundurmak istese dahi halkın tepkisinden ötürü onları artık yanlarına yanaştıramazlar.
hemen hemen her iktidar bu akımın bireylerine güvenmez ancak onları daima etrafında dolaştırmaktan da çekinmezler.
çünkü en büyük şak şakçılar, en büyük dalkavuklar bu felsefenin bireylerinden çıkar.
iktidar bu eğilimi kullanır, her an feda edebileceği insanlar olarak etrafında dolaştırıp halka karşı dalkavukluk yapıp yalacılık yapmasına izin verir. propaganda aracı olarak kullanır.
alan razı veren razıdır.
siyasetin aranan kumaşı tam olarak oportünizmdir.
günümüz için;
(bkz: rasim ozan kütahyalı)
(bkz: yiğit bulut)
son zamanlarda da
(bkz: serkan inci)
bu akımın insanları tam olarak her devrin adamlarıdır.
elleri kolları uzundur, her yer ile iletişim halindedir.
her devirde iktidar ile ilişkileri olduğu için güçlüdürler korkulur ancak saygı duyulmaz güvenilmezler.
en ciddi solcular, en iyi sağcılar, en iyi liberaller ya da komünistler bu adamlardır.
her devrin adamı!
kaypaklık, dalkavukluk ve iki yüzlülük...
(bkz: güce tapmak)